Boeiend debuut

Dankzij een wedstrijd op de website van Vrouwenthrillers.nl kreeg ik van de Standaard Uitgeverij het boek toegestuurd in ruil voor een recensie.
Wanneer men de naam van de auteur opzoekt, krijgt men als eerste resultaat Belgisch stripauteur.
Robert Merhottein werd op 24/10/1948 te Antwerpen geboren en groeide op in de wijk Seefhoek. Op jonge leeftijd koos hij om striptekenaar te worden en hij tekende zijn eerste strips tijdens zijn middelbare schooltijd. Hij studeerde toegepaste grafiek aan de St.-Lukashogeschool te Brussel en startte zijn beroepscarrière bij Studio Vandersteen waar hij strip Jerom tekende en later ook Safari en de Bessy strips. Met zijn broer Walter had hij in 1973 de personages Kiekeboe en Balthazar ontworpen voor het poppentheater van zijn broer. Sinds 1977 verscheen de strip Kiekeboe in de kranten Het Laatste Nieuws en De Nieuwe Gazet. Een eerste album van deze strip werd uitgegeven door Uitgeverij J. Hoste en sinds 1990 door Standaard Uitgeverij. In 2010 wijzigde de naam naar De Kiekeboes. Op 06/09/2023 verscheen zijn laatste album Seizoensfinale om zijn tijd te benutten voor het schrijven van een thriller hetgeen al een tijd op zijn bucketlist stond.
Ter gelegenheid van het Boektopia Festival te Kortrijk beluisterde ik eind oktober zijn interview op Radio 2 over zijn boek Looklucht en mijn belangstelling was gewekt om het boek op mijn lijstje te plaatsen. Tijdens dit festival ontving hij voor zijn boek de Fred Braeckman Debuutprijs van de Knack Hercule Poirot prijs.
De cover valt op door zijn eenvoud en in zijn dankwoord vertelt de auteur dat hij toestemming kreeg van kunstenaar Peter de Cupere om de foto uit de reeks Garlic Roses te gebruiken. De korte titel zet de lezer dadelijk op het spoor waarover de auteur wil schrijven.
Werner Brabants is een succesvol auteur van misdaadromans en schrijft onder het pseudoniem Webra. Voor een nieuw project vraagt hij aan een toxicoloog advies hoe men de perfecte gifmoord pleegt. Tijdens dit onderzoek wordt een roman van hem verfilmd maar hij botst met de regisseur omdat die zijn verhaal totaal anders wil verfilmen. Wanneer tijdens een persconferentie over deze film de regisseur plots sterft en het als een verdacht overlijden beschouwd wordt, is Werner de eerste verdachte. Samen met een fan Caroline en zijn advocate probeert hij zijn onschuld te bewijzen.
Het verhaal is in de ik-persoon geschreven vanuit het oogpunt van de auteur en zo leren we hem goed kennen zowel privé als tijdens zijn opdracht. Hierdoor blijven de andere personages onuitgewerkt want we bekijken ze enkel vanuit zijn standpunt.
Het is filmisch, gedetailleerd geschreven en de korte hoofdstukken lezen vlot. De spanning is niet te snijden maar toch leest men verder omdat men de afloop wil ontdekken.
Afwisselend met het verhaal in het heden, krijgt men hoofdstukken van zijn nieuw project dat zich aan het Vaticaan tijdens een conclaaf in 2099 afspeelt. De eerste keer komt dit als lezer vreemd over maar verder in het verhaal wordt de bedoeling duidelijk. Het einde is verrassend en tof dat de beide verhalen zich verbinden.