Weer een heerlijk verhaal van Christina Lauren

Deze recensie is eerder verschenen op https://isaboblog.com. Christina Lauren weet met Op losse schroeven weer een heerlijk verhaal neer te zetten. Carey werkt al sinds haar zestiende voor Melissa en Rusty Tripp, toen zij nog een eenvoudig, liefdevol stel waren met een eigen woonwinkel. Tien jaar later runt zij het complete leven van de Tripps achter de schermen, maar van het liefdevolle stel is weinig meer over. Door de roem en de toenemende druk is de relatie van Melissa en Rusty compleet omgeslagen en haten de twee elkaar nu. Carey wordt samen met James gedwongen om met hen mee te gaan op de boektour voor hun nieuwste boek, om ervoor te zorgen dat zij elkaar niet in de haren vliegen en er geen negatieve publiciteit ontstaat. Dit lijkt echter een onmogelijke klus en terwijl er steeds meer afstand ontstaat tussen Melissa en Rusty, groeien Carey en James juist naar elkaar toe. Helaas kun je weinig tijd steken in je eigen relatie als je die van een ander probeert te redden.

Sinds ik mijn eerste boek van Christina Lauren heb gelezen, ben ik verliefd op de schrijfstijl en ook deze keer stellen ze mij niet teleur. Carey en James zijn fijne personages met een heel eigen verhaal. Beide hebben zo hun redenen om bij de Tripps te blijven, ondanks alle rotzooi die zij telkens voor hen moeten opruimen. De relatie die Carey met de Tripps heeft is heel ongezond, maar hoe meer achtergrond informatie je als lezer krijgt, hoe begrijpelijker dit wordt. Sinds haar zestiende hebben zij een soort ouderlijke rol gespeeld in haar leven en haar loyaliteitsgevoel is daardoor erg hoog. Ook maakt met name Melissa misbruik van de kwetsbare positie van Carey, waardoor zij het gevoel dat zij moet blijven versterkt. James is voor Carey de eerste persoon die haar op de eerste plek zet, waardoor zij de kracht heeft om haar eigen keuzes te gaan maken.

Carey en James zijn in eerste instantie helemaal niet gek op elkaar, maar door de bizarre situatie waar zij samen in terecht komen, leren ze elkaar steeds beter kennen. Ze leren door elkaars ‘gebreken’ heen kijken en komen er dan achter dat ze elkaar eigenlijk best wel leuk vinden. Deze overgang is heel mooi gedaan en komt heel geleidelijk tot stand. Persoonlijk vind ik het erg mooi als zo’n ontwikkeling geloofwaardig lijkt en niet te abrupt tot stand komt. Dit is in Op losse schroeven heel goed gedaan. Ook is de humor die wordt toegevoegd aan het verhaal heerlijk. De dialogen zijn vlot en pakkend, en Carey en James zijn niet bang om elkaar belachelijk te maken.