Recensie: Nora schrijft haar eigen verhaal - Annabel Monaghan

Nora kent de formule van liefde als geen ander. Als scenarioschrijver van romantische films schudt ze die zo uit haar mouw. Maar als Nora’s man ineens vertrekt, besluit ze haar mislukte huwelijk in cash om te zetten en schrijft ze het beste (niet-romantische) script van haar leven. Tot haar verbazing wordt het opgepikt om er een Hollywood-film van te maken, en vindt het filmen ervan plaats in haar eigen huis.

Als de crew op de ochtend na alle opnames vertrokken is, vindt Nora Leo (de acteur die haar ex speelde) op haar veranda met een halflege fles tequila en een voorstel. Duizend dollar per dag om een week langer te mogen blijven. Het geld kan Nora goed gebruiken, maar het is vooral de nood in zijn ogen die haar ja doet zeggen. Zeven dagen: ze kunnen in een oogwenk voorbij zijn of een eeuwigheid duren. Genoeg tijd om verliefd te worden. Genoeg tijd om een hart te breken...

'Welnee, je bent verliefd. Smoorverliefd. Maar we weten nog niet hoe het afloopt. Of er een happy end in zit.'

Nora brengt ons naar Laurel Ridge. Een dorp dat weinig meer is dan een lange weg met winkels, met aan het ene eind een buurtsuper, aan het andere eind een boekhandel. En wij hóúden van boekhandels. Al snel maakt Nora kennis met Leo - The Sexiest Man Alive - Vance. Een man uit de wereld van de glitter en de glamour. En het is dít moment waarna het leven van Nora nooit meer hetzelfde zal zijn.

De soepele, luchtige schrijfstijl van Annabel Monaghan neemt je vanaf de eerste bladzijde mee naar de schommelbank op de veranda van het huis van Nora. Waar je meermaals de zon ziet opkomen. Betoverend. Een verademing. Heerlijk. En het is precíés waar ik behoefte aan had.

Nora vertelt haar eigen verhaal. En dankzij herinneringen aan het verleden leren we haar steeds beter kennen. De interactie en de haarscherpe dialogen met Leo zijn genieten geblazen. Hartverwarmend. Kneuterig. Cosy. En het is heerlijk vertoeven in hun liefdesbubbel. Tót deze uit elkaar spat.

Triomf en teleurstelling, vreugde en verdriet, het loopt allemaal door elkaar heen. Dit verhaal leest als een heerlijke zwijmelfilm. Maar dan op papier. ****