Lezersrecensie
Hedendaagse spannend verhaal
Eerlijk? Ik dacht altijd dat Baantjer echt boeken waren voor oude mannen. Maar wow, wat heeft De Cock en moord op het spoor me verrast.
Het verhaal opent met een dode vrouw in een slaapcoupé van de nachttrein uit Wenen. Klassiek mysterie, denk je. Maar al snel blijkt dat er veel meer onder het oppervlak zit. De Cock moet diep graven om te achterhalen wie ze was, en waarom ze precies in die trein zat. Wat begint als een verdacht sterfgeval, ontvouwt zich tot een onderzoek naar internationale escortpraktijken, corrupte ambtenaren en mensenhandel. Best pittige thema’s, maar de kracht van het boek is dat het nergens zwaar aanvoelt.
De stijl is heerlijk rechttoe rechtaan. Geen schreeuwerige rechercheurs met trauma’s, maar De Cock: bedachtzaam, scherpzinnig en wars van poespas. Hij observeert en luistert. Zijn gesprekken met collega Vledder zijn droog, maar raak, en zorgen voor precies genoeg lucht tussen de zwaardere lijnen door. Ik voelde me soms echt alsof ik in een moderne Agatha Christie zat, maar dan met een Amsterdamse tongval.
Het is een heerlijk verhaal voor tussendoor. De spanning zit goed, het plot klopt, maar het einde had iets meer mogen leven. Ik had De Cock zó graag nog even door de lege straten van Amsterdam zien lopen, peinzend over wat hij net allemaal heeft blootgelegd. Nu voelde de afronding wat snel, en een tikkeltje dubbelop.
Maar hoe dan ook: dit was mijn eerste Baantjer, en ik ben om. Gelukkig heb ik er nog 96 te gaan.
Het verhaal opent met een dode vrouw in een slaapcoupé van de nachttrein uit Wenen. Klassiek mysterie, denk je. Maar al snel blijkt dat er veel meer onder het oppervlak zit. De Cock moet diep graven om te achterhalen wie ze was, en waarom ze precies in die trein zat. Wat begint als een verdacht sterfgeval, ontvouwt zich tot een onderzoek naar internationale escortpraktijken, corrupte ambtenaren en mensenhandel. Best pittige thema’s, maar de kracht van het boek is dat het nergens zwaar aanvoelt.
De stijl is heerlijk rechttoe rechtaan. Geen schreeuwerige rechercheurs met trauma’s, maar De Cock: bedachtzaam, scherpzinnig en wars van poespas. Hij observeert en luistert. Zijn gesprekken met collega Vledder zijn droog, maar raak, en zorgen voor precies genoeg lucht tussen de zwaardere lijnen door. Ik voelde me soms echt alsof ik in een moderne Agatha Christie zat, maar dan met een Amsterdamse tongval.
Het is een heerlijk verhaal voor tussendoor. De spanning zit goed, het plot klopt, maar het einde had iets meer mogen leven. Ik had De Cock zó graag nog even door de lege straten van Amsterdam zien lopen, peinzend over wat hij net allemaal heeft blootgelegd. Nu voelde de afronding wat snel, en een tikkeltje dubbelop.
Maar hoe dan ook: dit was mijn eerste Baantjer, en ik ben om. Gelukkig heb ik er nog 96 te gaan.
1
Reageer op deze recensie