Emily Henry-waardige roman

Emily Henry staat inmiddels synoniem voor hedendaagse feelgood met inhoud. Bekend van haar boeken als Beach Read en Book Lovers, weet ze als geen ander romantiek te combineren met scherpe dialogen, herkenbare worstelingen en personages die aanvoelen als echte mensen. Met Geweldig groots mooi leven slaat Henry een iets andere toon aan: minder luchtig, meer literair. Maar nog steeds doordrenkt met haar kenmerkende flair.

Alice Scott is een eeuwige optimist die snakt naar haar grote schrijversdoorbraak. Hayden Anderson is haar tegenpool: nors, kritisch, Pulitzerwinnaar. Beiden dingen naar de opdracht om de biografie te schrijven van Margaret Ives: een vrouw die haar leven lang omringd werd door roem, schandalen en familiegeheimen. Margaret geeft hen ieder een deel van haar herinneringen, maar ze mogen niets met elkaar delen. Intussen is er tussen Alice en Hayden meer aan de hand dan ze toegeven.

De opbouw doet onmiskenbaar denken aan The Seven Husbands of Evelyn Hugo, waarin een oudere vrouw haar levensverhaal deelt met een jongere auteur, met daaronder een verborgen laag die alles met elkaar verbindt. Het verhaal wisselt tussen het verleden van Margaret en het nu, waarin Alice en Hayden zich afzonderlijk vastbijten in haar geschiedenis. Net als bij Evelyn Hugo voelt Margaret Ives als een personage dat je het liefst zou googelen. Haar geschiedenis is filmisch en bij vlagen schrijnend, zonder ooit ongeloofwaardig te worden.

Toch is het niet alleen Margaret die de show steelt. De wisselwerking tussen Alice en Hayden vormt een tweede, minstens zo intrigerende laag. Hun gedeelde ambitie zorgt voor een subtiele enemies-to-lovers spanning, die Henry goed weet te doseren. Het is geen romance met vuurwerk op elke pagina, maar een onderhuidse chemie die langzaam oplaait. Waar Margaret het grote verhaal draagt, zorgen Alice en Hayden voor de onderhuidse spanning met de nodige spice om het smeuïg te houden.

Toch is Geweldig groots mooi leven niet Henry’s sterkste werk. In het middenstuk zakt het tempo behoorlijk in. Durf ik zelfs te zeggen saai? Het verhaal kabbelt hier net iets te lang door. Gelukkig weet Henry in het laatste deel weer de vaart erin te krijgen en verrast ze met een sterke, ontroerende ontknoping die je niet zag aankomen.

Wat overeind blijft, is Henry’s vermogen om personages echt tot leven te wekken. Alice, Hayden en Margaret zijn, zoals vaker bij Henry, geen simpele typetjes maar mensen met overtuigingen, onzekerheden en onderliggende pijn. En ook de thematiek van het boek geeft het geheel een interessante verdieping.

Geweldig groots mooi leven is een volwassen, ambitieuze roman die bewijst dat Henry meer in haar mars heeft dan alleen zomerse romantiek. Het vraagt wat meer geduld, maar levert uiteindelijk weer een gelaagde en herkenbaar Emily Henry-waardige roman op.