Freida McFadden is inmiddels een genre op zich

4,5 sterren

Freida McFadden is inmiddels een genre op zich. Haar thrillers zijn uniek in haar soort: korte hoofdstukken, perfect gedoseerd tempo, en altijd dat onderhuidse gevoel van “er klopt hier iets niet”. De vriend is er weer zo eentje. Een psychologische rollercoaster van jewelste, met een verhaal dat je constant op het verkeerde been zet en je ongemakkelijk laat doorlezen. Want iets in je zegt: dit gaat fout. En je hebt gelijk. Maar hoe precies? Daar kom je pas op het eind achter.

Het verhaal volgt Sydney Shaw, een alleenstaande vrouw in New York met een indrukwekkende reeks rampzalige dates achter de rug. Maar nu lijkt ze eindelijk beet te hebben: haar nieuwe vriend is knap, charmant, attent en chirurg. Alles lijkt te kloppen en ze valt als een blok voor hem. Wanneer de zoveelste jonge vrouw op gruwelijke wijze wordt vermoord, rijst de verdenking dat de dader via datingapps zijn slachtoffers uitkiest. Sydney wil haar prille geluk niet laten verstoren, maar kan niet om de twijfel heen. Want wat als de man van haar dromen niet is wie hij zegt dat hij is?

McFadden trekt je vanaf de eerste bladzijde het verhaal in, met haar kenmerkende ijzersterke opbouw. De auteur weet perfect hoe ze moet doseren: het plot ontvouwt zich beetje voor beetje om je achterdochtig te maken. Je voelt aan alles dat er gevaar dreigt, maar je weet niet van welke kant. En dat maakt het zo lekker beklemmend. De flashbacks die door het verhaal zijn verweven, geven een extra laagje onheil. Het maakt de hele sfeer net iets meer sinister.

Zoals we van haar gewend zijn, is de schrijfstijl snel, simpel en effectief. Recht op het doel af. En dat doel is je de zenuwen bezorgen. Nou, missie geslaagd hoor, McFadden! Je denkt het te weten. Je vertrouwt het niet. Je gaat mee in Sydney’s twijfels en begint iedereen te wantrouwen. De auteur bouwt de spanning zorgvuldig op en knalt er tegen het einde nog een paar twists in waar je van staat te kijken. Ze flikt het gewoon weer. Natuurlijk is het inmiddels een bekend McFadden-sausje, en voor wie vaker iets van haar las, voelt het af en toe wat formulematig aan. De personages lijken meer schaakstukken in een zorgvuldig uitgedacht spel, dan dat het echt om karakterontwikkeling gaat. Maar vervelend? Geen moment. Want zelfs als je haar stijl begint te herkennen, weet ze het toch telkens nét anders te brengen. En het is gewoon smullen!

De vriend is er weer eentje waar je met volle teugen van geniet. Doordrenkt van dat typische McFadden-gevoel: onderhuidse spanning en een einde dat je toch weer niet zag aankomen. Je leest dit boek met gemak in één ruk uit. Of nou ja, dat moet bijna wel. Want stoppen halverwege? Succes daarmee.