Eva

Eva groeit op in een arm gezin, maar dat houdt haar niet tegen om een carrière te ontwikkelen. Ze is het voorbeeld van haar generatie door carrière te maken in de tijd waarin vrouwen dat eigenlijk niet deden. Als ze net hoogleraar is, wordt ze ziek. Een hersenziekte die zich uit in dementie en fysieke aftakeling. Door haar ziekte verandert niet alleen Eva, maar ook de verhoudingen in haar gezin. Bregje is de jongste dochter van Eva en beschrijft het proces van haar moeders ziekte. Een ziekte die hun uiteindelijk dichter bij elkaar heeft gebracht.

Dit boek mocht ik lezen voor de Hebban Leesclub. Ik had me ingeschreven voor deze leesclub omdat ik vorige jaar Ik mis mezelf van Lisa Genova had gelezen en daar was ik erg van onder de indruk. Dat Bregje Bleeker dit boek heeft geschreven op basis van haar eigen ervaringen, vind ik erg bijzonder en trok me nog meer aan om te gaan lezen.

Ze begint het verhaal met de geschiedenis van Eva. In de leesclub was hier veel discussie over. Of het wel nodig was voor de ontwikkeling van het verhaal om de hele voorgeschiedenis te weten. Voor mij is deze opening een essentieel onderdeel van het verhaal. Want hoe kan je de aftakelende Eva begrijpen en het effect op haar leven als je niet de voorgeschiedenis kent? Ik vond het vooral een belangrijke bijdrage leveren aan het begrijpen van de relatie tussen Eva en Bregje. Erg bijzonder om te lezen, vooral omdat ik de situatie alleen maar andersom ken uit mijn omgeving. Bregje en haar moeder zijn nooit close geweest. Maar als Eva ziek wordt heeft Bregje Bleeker prachtig omschreven hoe relatie zich ontwikkelt op een positieve manier. Ze worden van elkaar afhankelijk en groeien naar elkaar toe. Dit levert ook een aantal hele grappige scenes op die ervoor zorgen dat je dit boek leest met een lach en een traan.

Een ander punt van discussie was dat je weinig over Bregje als persoon te weten komt. Wel worden er af en toe hints gegeven die duidelijk maken dat je de eerste roman van Bregje Bleeker De Walrus moet lezen. Eva draait om Eva en dat is precies zoals het moet zijn. Als lezer was ik erg onder de indruk van het laatste deel van het boek. De laatste fase van de ziekte van Eva. Je proeft tijdens het lezen dat het zo eerlijk is geschreven, dat je niets anders kan doen dan er stil van worden en respect hebben voor de auteur.

Eva sla je dan ook dicht met een diepe zucht en moet je even op je laten inwerken. Wat een indrukwekkende, eerlijke en bijzonder goed geschreven roman. Ik ga meteen De Walrus bestellen.