Een bijzondere reis

Elizabeth Gilbert neemt je mee op reis aan de hand van Vivian. Dat wordt vanaf het begin duidelijk wanneer je erachter komt dat het perspectief van het verhaal in vertelvorm is. Vivian vertelt haar levensverhaal aan Angela. Wie Angela is, blijft lang onbekend, maar dat maakt voor het verhaal niet uit. Terugkijkend op haar verleden vertelt Vivian haar verhaal aan Angela en dat verhaal begint in de jaren veertig in New York.

Het kost weinig moeite om in de sfeer van dit verhaal te komen. Gilbert schrijft zo beeldend, dat je de straten van New York voor je kunt zien, kan ruiken en de sfeer kan voelen. Daarnaast zijn ook de beschrijvingen van de kleurrijke personages zo goed. De theaterwereld waar Vivian in terecht komt is een bijzondere wereld, met bijzondere personages, ieder met zijn eigen verhaal. Door de uitgebreide beschrijvingen kan het soms voelen alsof het verhaal langzaam op gang komt, maar het zorgt er ook voor dat je het verhaal en de sfeer wordt ingetrokken. Hoe je merkt dat de Tweede Wereldoorlog bijvoorbeeld steeds een groter deel van het verhaal gaat uitmaken, waar het eerst leek alsof het compleet langs Vivian heen zou gaan omdat ze te druk was met de glitter en glamour. Daarnaast zie je door het boek heen ook een groei in het personage van Vivian. Van naïef, jong meisje naar een volwassen vrouw.

De beeldende schrijfstijl, het vertelperspectief en de kleurrijke personages zorgen ervoor dat Stad van meisjes een lang maar bijzonder verhaal is zonder een moment saai te worden. Het is een bijzondere wereld en een interessante tijd waarin je terecht komt als lezer. Ondanks dat het ik begin niet saai vond, grijpt het tweede deel van het boek je toch iets meer. De effecten van de oorlog, schandaal en volwassen worden hebben invloed op de lichtelijk zorgeloze sfeer van het begin. Kortom zoals ik in het begin zei, de lezer wordt meegenomen op een reis. Eentje die het meer dan waard is!