Zoektocht naar gezondheid en liefde

Voordat ik begon met lezen van dit boek, had ik er hele andere verwachtingen van. Na het lezen van de omschrijving, had ik gedacht dat ik een verhaal zou lezen over een jonge vrouw die in een burn-out terecht komt en weer op zoek naar zichzelf. Het bleek echter daar helemaal niet om te gaan. Het hele boek is meer een soort dagboekroman waarin ze op zoek gaat naar de oorzaak van haar gezondheidsklachten, die behoorlijk wat ernstiger zijn dan ze had verwacht.

Het boek leest zoals je een dagboek zou lezen. Het verhaal wordt vanuit het oogpunt van Sabine verteld. Ondanks de vele ontwikkeling op gezondheidsgebied, zit er weinig ontwikkeling of groei in haar personage. Als lezer ga het je het vervelend voor haar vinden dat ze zo veel klachten heeft, maar irritatie is ook regelmatig aanwezig. Dankbaarheid voor een goede gezondheidszorg is ver te zoeken. Daarnaast merk je ook niet echt dat het in het verhaal om jonge mensen gaat. Door de dialogen, uitspraken en manier van praten zou je eerder denken dat je met personages van een jaar of 50 te maken hebt.

De schrijfstijl is verder erg simpel. Er worden geen moeilijke woorden gebruikt en het leest gemakkelijk. De dialogen lopen soms wel een beetje stroef en daardoor leest het wat moeilijker. De beschrijvende delen zijn soms wat te uitgebreid waardoor het moeilijk is om je aandacht bij het verhaal te houden. Naarmate je verder in het boek komt, wordt het meer een opsomming van doktersbezoeken dan een echt verhaal, waarbij ook de gelaten houding van Sabine niet voor een echt indrukwekkend verhaal zorgen.

De reden waarom je wilt blijven doorlezen is omdat je benieuwd bent welke diagnose Sabine uiteindelijk krijgt. Je zou verwachten dat ook de verhaallijn over het liefdesleven wel wat positiefs zou doen in het verhaal, maar ook daar helaas valt het tegen. De ontwikkelingen op liefdesgebied zijn of heel erg traag of vrij abrupt en daarnaast is het jaloerse karakter van een van de mannen erg storend. Het verhaal eindigt met een diagnose en een keuze op liefdesgebied, maar daar is ook alles mee gezegd. Het verhaal eindigt zonder losse eindjes op te lossen en ook met een vreemde ontwikkeling in de keuze van het verliefde stel. Dat het geloof hierbij een rol speelt (ook in de rest van het boek) zorgt dat je het wel kan verklaren, maar het is erg ongeloofwaardig.

Helaas was Op handen gedragen een teleurstellende roman voor mij. Ik kon me niet vinden in de personages of in de schrijfwijze en kan helaas weinig positiefs tegenover de kritische puntjes zetten.