Single in New York

Onder volwassenen is het zesde boek van Jami Attenberg, maar ze schrijft onder andere ook voor The New York Times, The Wall Street Journal, Vogue en Elle. Haar roman De Middlesteins werd een New York Times Bestseller. Onder volwassenen speelt zich af in New York, waar de auteur woont en werkt. Als lezer kun je dit zien aan het omslag, alhoewel het niet direct opvalt. In eerste instantie is het een niet erg aansprekend omslag, waarbij de straten van New York in het blauw niet erg opvallen. Later tijdens het lezen kom je erachter dat dit een verfraaid beeld is van het uitzicht vanuit het appartement van de hoofdpersoon Andrea. Met die kennis ga je anders naar het omslag kijken en krijgt het meer betekenis.

Het eerste hoofdstuk wekt meteen interesse. Andrea vertelt haar verhaal vanuit de ik-vorm en spreekt de lezer direct aan. Dit maakt de eerste indruk van de schrijfstijl van de auteur positief. Het boek is een aaneenschakeling van anekdotes over haar leven als single in New York waar de droge humor de boventoon voert.

Maar na de eerste paar hoofdstukken wordt het al snel verwarrend. Het verhaal wordt niet chronologisch verteld, maar er wordt ook geen gebruik gemaakt van flashbacks aan de hand van de huidige tijd. De verschillende hoofdstukken gaan allemaal over een bepaald moment in het leven van Andrea en lopen kriskras door elkaar heen. Maar voordat je daar als lezer achter bent, ben je al flink verward en een aantal hoofdstukken verder. Als er gebruik was gemaakt van tijdsaanduidingen, dan was het misschien minder erg geweest. Ook aan de vele herhalingen kun je merken dat de hoofdstukken door elkaar lopen. In een nieuw hoofdstuk wordt vaak een gebeurtenis aangehaald die al in een eerder hoofdstuk aan bod is gekomen. Die herhalingen zorgen ervoor dat je het verhaal moeilijk als een geheel kunt zien.

Als je de chronologie van het verhaal los kan laten, zijn de losse verhalen leuk en worden ze goed verteld met een flinke dosis zelfspot en humor. Tijdens de laatste paar hoofdstukken slaat de zelfspot echter om naar zelfmedelijden. Zonder dit aspect was het al moeilijk om je in de hoofdpersoon Andrea in te leven en wordt het dus eigenlijk alleen maar verergerd. Andrea is geen hoofdpersoon die je snel in je hart zult sluiten. Ze drinkt veel, leeft losbandig, is egoïstisch, heeft geen ambitie en is niet in staat om op een normale manier met haar familie en haar stervende nichtje om te gaan. Natuurlijk speelt haar verleden daarin een grote rol en dat komt ook zeker aan bod in het boek. Maar ondanks die achtergrond lijkt ze zich op geen enkel gebied te willen ontwikkelen en dat maakt haar onbereikbaar. In het laatste hoofdstuk lijkt een ontwikkeling in haar persoon zichtbaar te zijn, maar dit is zo kort op het eind van het boek dat er weinig uit geconcludeerd kan worden.   

Ondanks een aantal kritiekpunten geeft Onder volwassenen wel een scherpzinnig beeld van het leven van een vrijgezelle vrouw in New York. Maar dan blijft wel de vraag hoeveel je van jezelf in deze hoofdpersoon zult herkennen. Volgens de achterflap zou dat veel zijn, maar daar valt nog wel over te discussiëren. Misschien zijn wij daar in Nederland te nuchter voor.

Onder volwassenen is een roman met prettig geschreven, korte hoofdstukken, die je moet zien als losse verhalen over het leven van Andrea als single in New York.