Lezersrecensie
Je voelt de emoties
Fotografe Emmy Andriesse wil alles uit het leven halen wat haalbaar is omdat haar moeder jong is overleden. Als WOII uitbreekt wil ze nog zolang mogelijk blijven fotograferen en zich nuttig maken. Ze gaat in het verzet. Als er razzia’s uitbreken en joden zomaar opgepakt kunnen worden gaat ze onderduiken. Ze is zwanger en bevalt van haar zoontje Casje. Haar man Dick, niet joods, blijft in hun huis wonen en komt af en toe stiekem bij haar langs. Voor de oorlog had ze nooit stilgestaan bij haar afkomst, ze waren niet praktiserend Joods.
Als de oorlog bijna voorbij is sluit ze zich aan bij de Amsterdamse verzetsgroep voor fotografen De Ondergedoken Camera. Ze horen dat de geallieerden in aantocht zijn en verwachten ze elk moment te zien, maar dit duurt langer dan verwacht. De groep wil de bevrijding zoveel mogelijk vastleggen maar ook hoe de mensen op dat moment leven. Kinderen, graatmager van de honger en bijna geen kleren meer aan het lijf. Maar het is belangrijk dat de wereld ziet hoe het eraan toegaat. Als Emmy een vervalste ariërverklaring heeft kan ze weer de straat op om foto's te maken. Uiteraard moet dit allemaal stiekem want ze mag niet ontdekt worden met de camera anders worden ze opgepakt of erger.
Brigitte de Swart schrijft in Licht Bevroren een op ware gebeurtenissen geschreven roman met erg veel compassie. Er zijn veel dingen geschreven die ik niet wist. Het is niet een standaard oorlogsroman juist omdat het kringetje van personen klein is en het over de dagelijkse gebeurtenissen gaat. De dialogen en gedachtes zijn prachtig die wil je soms nog een keer lezen.
“Als je niet hoopt word je ook niet teleurgesteld, hield ik mezelf voor. Maar een mens kan niet zonder hoop. Jezelf de hoop ontzeggen is zoiets als jezelf vergiftigen, elke dag een druppel meer, je legt iets in jezelf lam wat wezenlijk is om door te kunnen.”
Een boek die ik af en toe even weg moest leggen om te laten bezinken en over na te denken. Je voelt de emoties, de angst, de verveling maar ook de blijdschap als er goed nieuws is. Een verhaal waar ik af en toe nog weleens aan zal denken, wat een krachtige en moedige vrouw.
Ik kreeg dit boek aangeboden door Brigitte de Swart en uitgeverij Ambo/Anthos, dit heeft mijn mening op het boek niet beïnvloed.
Als de oorlog bijna voorbij is sluit ze zich aan bij de Amsterdamse verzetsgroep voor fotografen De Ondergedoken Camera. Ze horen dat de geallieerden in aantocht zijn en verwachten ze elk moment te zien, maar dit duurt langer dan verwacht. De groep wil de bevrijding zoveel mogelijk vastleggen maar ook hoe de mensen op dat moment leven. Kinderen, graatmager van de honger en bijna geen kleren meer aan het lijf. Maar het is belangrijk dat de wereld ziet hoe het eraan toegaat. Als Emmy een vervalste ariërverklaring heeft kan ze weer de straat op om foto's te maken. Uiteraard moet dit allemaal stiekem want ze mag niet ontdekt worden met de camera anders worden ze opgepakt of erger.
Brigitte de Swart schrijft in Licht Bevroren een op ware gebeurtenissen geschreven roman met erg veel compassie. Er zijn veel dingen geschreven die ik niet wist. Het is niet een standaard oorlogsroman juist omdat het kringetje van personen klein is en het over de dagelijkse gebeurtenissen gaat. De dialogen en gedachtes zijn prachtig die wil je soms nog een keer lezen.
“Als je niet hoopt word je ook niet teleurgesteld, hield ik mezelf voor. Maar een mens kan niet zonder hoop. Jezelf de hoop ontzeggen is zoiets als jezelf vergiftigen, elke dag een druppel meer, je legt iets in jezelf lam wat wezenlijk is om door te kunnen.”
Een boek die ik af en toe even weg moest leggen om te laten bezinken en over na te denken. Je voelt de emoties, de angst, de verveling maar ook de blijdschap als er goed nieuws is. Een verhaal waar ik af en toe nog weleens aan zal denken, wat een krachtige en moedige vrouw.
Ik kreeg dit boek aangeboden door Brigitte de Swart en uitgeverij Ambo/Anthos, dit heeft mijn mening op het boek niet beïnvloed.
1
Reageer op deze recensie
