Lezersrecensie
Je waant je in een andere tijd en omgeving
Helder is een klein boekje maar met een groots verhaal. Het is de derde roman van Carys Davies waarvoor ze de nodige research heeft gedaan en dit zo heeft weten te schrijven dat het geen geschiedenisles is maar je je wel echt in die tijd waant.
Een verhaal met tegenstrijdigheden. Omdat John geen geld meer heeft en dit uiteraard wel nodig heeft, wordt hij naar een Schots eiland in het Noorden gestuurd om de enige bewoner van het eiland eraf te krijgen. Dit omdat de grootgrondbezitters de grond terug willen om er schapen op te laten lopen. John is voor de free church en tegen de macht van de rijken.
Op het eiland woont Ivar die de oude ‘Norn’ taal nog machtig is maar John kent een paar woorden. De communicatie is in het begin lastig maar ze leren elkaar te begrijpen.
Het verhaal heeft erg veel in zich. De personages komen tot leven net als de prachtige beschrijvingen van de natuur. Ik waande me echt op het eiland en leefde erg mee.
Er zijn maar een paar personages die het verhaal maken maar dit is zo goed gedaan. Je voelt hun onmacht van elkaar soms niet begrijpen maar ook hun groeiende vriendschap omdat ze op elkaar zijn aangewezen.
Een verhaal waar je je even in een andere tijd en omgeving waant, heerlijk. Ik vond de schrijfstijl heel sprankelend. Ondanks dat het best een heftig verhaal is vond ik het erg prettig geschreven. Soms zelfs met een lach op mijn gezicht omdat ik de situatie zich voor mij zag afspelen.
Een verhaal met tegenstrijdigheden. Omdat John geen geld meer heeft en dit uiteraard wel nodig heeft, wordt hij naar een Schots eiland in het Noorden gestuurd om de enige bewoner van het eiland eraf te krijgen. Dit omdat de grootgrondbezitters de grond terug willen om er schapen op te laten lopen. John is voor de free church en tegen de macht van de rijken.
Op het eiland woont Ivar die de oude ‘Norn’ taal nog machtig is maar John kent een paar woorden. De communicatie is in het begin lastig maar ze leren elkaar te begrijpen.
Het verhaal heeft erg veel in zich. De personages komen tot leven net als de prachtige beschrijvingen van de natuur. Ik waande me echt op het eiland en leefde erg mee.
Er zijn maar een paar personages die het verhaal maken maar dit is zo goed gedaan. Je voelt hun onmacht van elkaar soms niet begrijpen maar ook hun groeiende vriendschap omdat ze op elkaar zijn aangewezen.
Een verhaal waar je je even in een andere tijd en omgeving waant, heerlijk. Ik vond de schrijfstijl heel sprankelend. Ondanks dat het best een heftig verhaal is vond ik het erg prettig geschreven. Soms zelfs met een lach op mijn gezicht omdat ik de situatie zich voor mij zag afspelen.
1
Reageer op deze recensie