(Bijna) geen lezers meer, geen recensies? Nou vooruit dan maar!

Natuurlijk verwondert het me niet dat de boeken van Walschap behoorlijk in de vergetelheid zijn geraakt. Thema's als geworstel met geloof , religie, kerk etc, ze zullen voor heel veel lezers heel ver van hun bed zijn. En toch blijft het jammer. Toevallig neem ik een paar dingen terug uit de boekenkast, ik herlees Sybille en Zuster Virgilia, en ik ontdek wat ik eigenlijk al lang wist, maar wat ook in mijn herinnering al een poos onder het stof lag. En dat is het onweerlegbare feit dat Gerard Walschap een van de grootste, misschien wel dé grootste romancier was van de 20e eeuw. Overdrijf ik dat hij - wat mij betreft - de enige Vlaamse auteur is die ooit in aanmerking had mogen komen voor een Nobelprijs, meer dan Claus? In een onnavolgbare stijl, kort, krachtig, zonder uitweidingen op de lezer af, schetst hij in zijn omvangrijke oeuvre indrukwekkende personages, mensen van vlees en bloed, met grote karakters en pijnlijk herkenbare zwakheden: Sybille De Lansere, Alberta Van Calcken, de Française, Tijs Glorieus, Jan Houtekiet, en nog honderden anderen. Door het bijzonder geraffineerd gebruik van half indirecte rede, sleept hij ons mee in de denk- en leefwereld van deze grote figuren. Wellicht is niemand nog bereid de stap te zetten om Walschap eer aan te doen, maar wie het toch aandurft, krijgt gegarandeerd één ding: onvervalst leesplezier!