De jongen van het godeneiland

In de Nederlandse jongerenliteratuur zijn er vandaag de dag wel een paar auteurs van trilogieën aan te wijzen, maar vaak gaat het dan om schrijvers in het fantasy genre. Binnen het meer literaire genre is het minder dik gezaaid. Lydia Rood schreef afgelopen jaar al een vierde boek over haar alter-ego Liesbeth en Erna Sassen completeerde onlangs een zeer succesvolle trilogie over het (liefdes)leven van Joshua. Maar de echte trilogiekoning van Nederland is toch wel Rindert Kromhout. Schreef hij eerder al twee echte historische series over de Bloomsbury Group en over Klaus Mann, met zijn boeken over Italiaanse jongeren nadert hij met rasse schreden het hier en nu.

Kunst in Italië
Kromhout opent deze trilogie in 2022 met ‘De poppenspeler van Lampedusa’. In de turbulente periode van het naoorlogse Rome zoekt de achttienjarige Matteo openingen om acteur te worden. De Italiaanse filmindustrie bloeit en de liefhebber zal in dit boek de nodige verwijzingen naar bekende films aantreffen. Marcello Mastroianni, Federico Fellini, de Cinecitta studio, het is één grote ode aan de (film)Kunst. Ondanks zijn passie voor de film zal Matteo zich in een heel andere richting ontwikkelen nadat hij een poppenvoorstelling voor de straatkinderen van Rome heeft georganiseerd. Hij wordt hierin liefdevol ondersteund door al zijn vrienden, inclusief die uit de filmscène. Bijzonder daarbij is de mentale steun die hij krijgt in een verwarrende vriendschap met Davide, want Davide vertelt hem pas na verloop van tijd dat hij gay is. De innige vriendschap heeft dan ook geen echte toekomst.

Liefde in Italië
In deze trilogie wordt de liefde pas dertig jaar later beleefd. In het tweede boek, ‘Liefde en dood in de rode stad’ (2023) is Davide inmiddels negenenveertig jaar geworden. Hij werkt dan als universiteitsbibliothecaris in Bologna. Het land wordt in die woelige jaren tachtig geteisterd door bloedige aanslagen van de Rode Brigades. De negentienjarige Mahmood valt als een blok voor hem en hoewel Davide zijn twijfels heeft over hun leeftijdsverschil geeft ook hij zich over aan een passievolle relatie. De liefde voor de kunst uit zich deze keer in de ambitie van Mahmood om chef te worden in een van de betere restaurants van de stad. Na de film laat de auteur ons nu dus kennismaken met de Italiaanse kookkunst. Kromhout kan het dan ook niet laten om het boek met een aantal heerlijke recepten af te sluiten.

Politiek in Italië
Politiek blijkt door de trilogie heen een steeds belangrijker element. Is politiek in het eerste boek vooral een decorstuk, in boek twee speelt het al een echte rol in het plot. Bij het verschijnen van ‘De jongen van het godeneiland’ in 2025 is politiek echter een van de dragende thema’s geworden. Opnieuw maken we kennis met een jongere op een kantelpunt in zijn ontwikkeling. Luca is achttien jaar. Thuis hebben ze het niet breed. Hij heeft een klein baantje aan de kassa van het verwaarloosde Pirandello museum. Sicilië zucht onder populisme, werkloosheid en milieuvervuiling. Bovendien wordt het nu al jaren overspoeld met bootvluchtelingen. Veel verder dan wat rondhangen met zijn vrienden komt hij niet. Dan maakt hij kennis met een oude bekende van ons, Matteo uit het eerste deel. De poppenspeler is inmiddels 80 jaar geworden en komt naar het eiland om nog één keer een paar voorstellingen voor de kinderen van bootvluchtelingen te spelen. Terwijl de vriendschap tussen de twee zich ontwikkelt opent Matteo voor Luca de weg naar het lezen van literatuur en het vertellen van verhalen. Hij leent hem boeken, neemt hem mee naar het theater en doet Luca het idee aan de hand om rondleidingen in het museum te gaan organiseren. Langzaam maar zeker groeit de jongen in zijn rol als verhalenverteller. Naast de vriendschap met Matteo is er ook de vriendschap met een jonge bootvluchteling, Ahmed. Van hem leert Luca meer over de beweegredenen en de problemen van de Afrikaanse jongeren om naar Europa te reizen. En op deze wijze brengt Kromhout geopolitiek terug tot lokale proporties.

Emphatie
Rindert Kromhout houdt zich in deze trilogie verre van ingewikkelde literaire ingrepen. Het is de combinatie van alle verhaallijnen die deze boeken betrokkenheid, hoop en vriendschap laat ademen. Zonder dat het nou echte feel-good verhalen zijn lezen we drie inspirerende boeken. Ze geven de lezer eerder een gevoel van positiviteit en empathie dan onzekerheid over de wereldproblemen van deze tijd. Zonder een sensationeel plot, zonder slimme cliffhangers schrijft Kromhout passievol en overtuigend over Italië en de Kunsten. Jongeren vanaf een jaar of vijftien die graag een fijn boek lezen zullen zich moeiteloos aansluiten bij de vrienden van Matteo, Mahmood en Luca. Vooral ook omdat de drie boeken heel goed los van elkaar gelezen kunnen worden.