Lezersrecensie
De Helletorens 1 – Tweelingbloed – Hannelore Bedert
Bij de omvang van een novelle verwacht je dat je metéén in de handeling terechtkomt of tenminste metéén in een emotioneel dilemma of drama terechtkomt. De auteur moet de lezer tenslotte een verhaal vertellen in maximaal 100 pagina’s, met anderhalf uur moet het klaar zijn. Maar met deze vuistdikke roman van Hannelore Bedert verwacht je dat niet meteen. Tijd en ruimte genoeg om een plot rustig op te bouwen, wat sfeertekeningen toe te voegen en de lezer kennis te laten maken met het hoofdpersonage. Maar niet dus bij Bedert, zij waarschuwt haar lezer al op de allereerste pagina:
”Vertrouw niemand, Lexa.
Hoor je me?
We zijn er bijna.
Lexa?
Lexa!”
Emotie
En dan stapt de lezer meteen in het avontuur. Lexa krijgt de opdracht van een Helleherder zich te melden voor haar Keuzemoment. Helleherder? Keuzemoment? De auteur stopt al in de eerste tien regels een flinke stoot emotie in het verhaal. Helleherders blijken reusachtige, haast machinale bewakers van de mensen te zijn. Mannen, vrouwen en ook kinderen verrichten dwangarbeid, onder supervisie van Helleherders en veel camera’s. Angst en paniek maken zich meester van Lexa, ons hoofdpersonage, wanneer ze onder bewaking van de Helleherder de werkplaats uitloopt naar een grote hal waar zich al een klein groepje kinderen heeft verzameld vlak bij de ‘Witte Zone’. Allemaal zijn ze daar voor hun Keuzemoment, op één meisje na. Zij wordt opgehaald door ‘grijparm’, een angstaanjagende machine die mensen laat verdwijnen. Spoorloos…
De Hel
In de volgende pagina’s maken we kennis met de kleine wereld waar Lexa leeft. Het gaat om twee torens, in een verder leeg en desolaat landschap. Er zijn 9 verdiepingen en dan is er ook nog de begane grond. En als de naam ‘Helletorens’ je niet meteen wakker schudt (denk aan de 9 cirkels in de hel van Dante Alighieri) hebben we dat snel door wanneer we horen dat het leven op Rang 5 heel schraal is. Naarmate je Rang 8 of 9 nadert, zeggen de geruchten, is het daar steeds minder leefbaar. Volgens de verhalen is Rang 9 eigenlijk een strafkamp. Dit in tegenstelling tot Rang 1 waar het wel heel goed toeven moet zijn en mensen in luxe kunnen leven. Maar op Rang 0, de begane grond dus, komt volgens de geruchten nooit iemand terecht. Dat zal dan wel de hemel zijn…
Lexa en Mico
Lexa woont samen met haar vader die besmet is geraakt met een virus waarvoor op haar rang geen medicijn beschikbaar is. Misschien wel op rang 1, maar Lexa zit vast op Rang 5. Dat is zo’n beetje in het midden van de torens. Op Rang 5 wonen ook Lexa’s beste vriend Mico en zijn moeder. Ook Mico is opgeroepen voor zijn Keuzemoment. Het Keuzemoment is het moment, vlak vóór je 17e levensbaken (verjaardag?), waarop je kunt kiezen of je naar een andere rang wilt verhuizen. Lexa en Mico hebben afgesproken dat ze allebei voor Rang 1 zullen kiezen, want misschien kunnen ze daar het medicijn voor Lexa’s vader vinden. Maar op het beslissende moment kiest Mico voor Rang 9! Hij fluistert Lexa nog wat geruststellende woorden toe maar zij begrijpt er natuurlijk niets van. Waarom zou hij bewust voor Rang 9 kiezen? Maar er is geen tijd om lang te overleggen. De Helleherders dwingen de jongeren in een soort draaikolk met een vreemde vloeistof te stappen die hen transporteert naar een andere rang.
Goed of kwaad
Hannelore Bedert geeft haar lezers geen rust. In de eerste hoofdstukken ontdekt de lezer hoezeer de mensen in de Helletorens onderdrukt worden en hoe uitzichtloos het leven daar is onder de repressie van de Helleherders. Maar Bedert verklapt niet door wie! Het zal nog lang onduidelijk blijven wie de echte machthebbers zijn in de Helletorens. Wel geeft de auteur heel subtiele verwijzingen naar verzet tegen de machthebbers. En zo wordt ‘De Helletorens’ een klassieke dystopische roman over de strijd tussen goed en kwaad met toevoeging van enkele fantasy elementen. De Helleherders noemde ik al, maar er zijn ook mysterieuze vogeltjes en vreemde planten. En natuurlijk is er die vreemde vloeistof in de ‘Witte Zone’ die de mensen naar andere rangen transporteert, maar onderweg ook alle herinneringen uitwist. Gelukkig weet Mico iets meer en kan hij vanuit Rang 9 via telepathie Lexa in Rang 1 aanwijzingen geven.
Familie
In de zoektocht naar het medicijn voor haar vader en naar een uitweg uit de knellende dictatuur ontdekt Lexa dat er (familie)geheimen zijn die ervoor zorgen dat ze niet voor niets op Rang 1 terecht is gekomen. Ze is daar met een missie waar ze zich niet bewust van was. Dat brengt veel angst, onzekerheid en emotie voor het jonge meisje met zich mee. Bedert beschrijft de emoties die natuurlijk óók bij een opgroeiende jongere hoort zeer overtuigend. Lexa is afwisselend gefrustreerd, boos, impulsief, maar gelukkig ook slim en verstandig. Zeker op de momenten waarop ze in contact is met Mico, haar allerbeste vriend en maatje. Beide jongeren zijn even oud. Waarschijnlijk is dat geen toeval, denk even aan de subtitel van dit boek: ‘Tweelingbloed’. Dat geeft het familieverhaal een extra dimensie en zorgt er ook voor dat Lexa weerstand kan bieden aan de verleidingen van het dictatoriale systeem en niet meegaat in de massahysterie.
Liefhebbers
Tijd en plaats zijn heel beperkt. Alle handeling speelt zich binnen enkele dagen af binnen een van de torens. De stijl die Bedert hanteert is heel direct. De lezer zit meteen diep in het verhaal. De twijfels van de hoofdpersoon, het ik-personage, zijn meteen ook van de lezer. Dat alles maakt de identificatie met de hoofdpersoon heel makkelijk. De angst van Lexa is dus meteen voelbaar en dat is knap gedaan door deze debutant. De scenes waarin Lexa acteert worden heel filmisch beschreven. Bij alles wat zij zegt of hoort, ziet en voelt de lezer meteen wat er gebeurt. Met haar verbaast de lezer zich over de fantasy elementen, vreemde flora en fauna, die zij in andere Rangen nog moet ontdekken. En wie kan ze wel of juist niet vertrouwen? Voor de liefhebbers van het genre is er in ‘De Helletorens’ veel te genieten. Toch zijn er nog de nodige losse eindjes aan elkaar te knopen. Jonge lezers vanaf 13/14 jaar zullen dan ook uitkijken naar de andere delen van deze trilogie.
”Vertrouw niemand, Lexa.
Hoor je me?
We zijn er bijna.
Lexa?
Lexa!”
Emotie
En dan stapt de lezer meteen in het avontuur. Lexa krijgt de opdracht van een Helleherder zich te melden voor haar Keuzemoment. Helleherder? Keuzemoment? De auteur stopt al in de eerste tien regels een flinke stoot emotie in het verhaal. Helleherders blijken reusachtige, haast machinale bewakers van de mensen te zijn. Mannen, vrouwen en ook kinderen verrichten dwangarbeid, onder supervisie van Helleherders en veel camera’s. Angst en paniek maken zich meester van Lexa, ons hoofdpersonage, wanneer ze onder bewaking van de Helleherder de werkplaats uitloopt naar een grote hal waar zich al een klein groepje kinderen heeft verzameld vlak bij de ‘Witte Zone’. Allemaal zijn ze daar voor hun Keuzemoment, op één meisje na. Zij wordt opgehaald door ‘grijparm’, een angstaanjagende machine die mensen laat verdwijnen. Spoorloos…
De Hel
In de volgende pagina’s maken we kennis met de kleine wereld waar Lexa leeft. Het gaat om twee torens, in een verder leeg en desolaat landschap. Er zijn 9 verdiepingen en dan is er ook nog de begane grond. En als de naam ‘Helletorens’ je niet meteen wakker schudt (denk aan de 9 cirkels in de hel van Dante Alighieri) hebben we dat snel door wanneer we horen dat het leven op Rang 5 heel schraal is. Naarmate je Rang 8 of 9 nadert, zeggen de geruchten, is het daar steeds minder leefbaar. Volgens de verhalen is Rang 9 eigenlijk een strafkamp. Dit in tegenstelling tot Rang 1 waar het wel heel goed toeven moet zijn en mensen in luxe kunnen leven. Maar op Rang 0, de begane grond dus, komt volgens de geruchten nooit iemand terecht. Dat zal dan wel de hemel zijn…
Lexa en Mico
Lexa woont samen met haar vader die besmet is geraakt met een virus waarvoor op haar rang geen medicijn beschikbaar is. Misschien wel op rang 1, maar Lexa zit vast op Rang 5. Dat is zo’n beetje in het midden van de torens. Op Rang 5 wonen ook Lexa’s beste vriend Mico en zijn moeder. Ook Mico is opgeroepen voor zijn Keuzemoment. Het Keuzemoment is het moment, vlak vóór je 17e levensbaken (verjaardag?), waarop je kunt kiezen of je naar een andere rang wilt verhuizen. Lexa en Mico hebben afgesproken dat ze allebei voor Rang 1 zullen kiezen, want misschien kunnen ze daar het medicijn voor Lexa’s vader vinden. Maar op het beslissende moment kiest Mico voor Rang 9! Hij fluistert Lexa nog wat geruststellende woorden toe maar zij begrijpt er natuurlijk niets van. Waarom zou hij bewust voor Rang 9 kiezen? Maar er is geen tijd om lang te overleggen. De Helleherders dwingen de jongeren in een soort draaikolk met een vreemde vloeistof te stappen die hen transporteert naar een andere rang.
Goed of kwaad
Hannelore Bedert geeft haar lezers geen rust. In de eerste hoofdstukken ontdekt de lezer hoezeer de mensen in de Helletorens onderdrukt worden en hoe uitzichtloos het leven daar is onder de repressie van de Helleherders. Maar Bedert verklapt niet door wie! Het zal nog lang onduidelijk blijven wie de echte machthebbers zijn in de Helletorens. Wel geeft de auteur heel subtiele verwijzingen naar verzet tegen de machthebbers. En zo wordt ‘De Helletorens’ een klassieke dystopische roman over de strijd tussen goed en kwaad met toevoeging van enkele fantasy elementen. De Helleherders noemde ik al, maar er zijn ook mysterieuze vogeltjes en vreemde planten. En natuurlijk is er die vreemde vloeistof in de ‘Witte Zone’ die de mensen naar andere rangen transporteert, maar onderweg ook alle herinneringen uitwist. Gelukkig weet Mico iets meer en kan hij vanuit Rang 9 via telepathie Lexa in Rang 1 aanwijzingen geven.
Familie
In de zoektocht naar het medicijn voor haar vader en naar een uitweg uit de knellende dictatuur ontdekt Lexa dat er (familie)geheimen zijn die ervoor zorgen dat ze niet voor niets op Rang 1 terecht is gekomen. Ze is daar met een missie waar ze zich niet bewust van was. Dat brengt veel angst, onzekerheid en emotie voor het jonge meisje met zich mee. Bedert beschrijft de emoties die natuurlijk óók bij een opgroeiende jongere hoort zeer overtuigend. Lexa is afwisselend gefrustreerd, boos, impulsief, maar gelukkig ook slim en verstandig. Zeker op de momenten waarop ze in contact is met Mico, haar allerbeste vriend en maatje. Beide jongeren zijn even oud. Waarschijnlijk is dat geen toeval, denk even aan de subtitel van dit boek: ‘Tweelingbloed’. Dat geeft het familieverhaal een extra dimensie en zorgt er ook voor dat Lexa weerstand kan bieden aan de verleidingen van het dictatoriale systeem en niet meegaat in de massahysterie.
Liefhebbers
Tijd en plaats zijn heel beperkt. Alle handeling speelt zich binnen enkele dagen af binnen een van de torens. De stijl die Bedert hanteert is heel direct. De lezer zit meteen diep in het verhaal. De twijfels van de hoofdpersoon, het ik-personage, zijn meteen ook van de lezer. Dat alles maakt de identificatie met de hoofdpersoon heel makkelijk. De angst van Lexa is dus meteen voelbaar en dat is knap gedaan door deze debutant. De scenes waarin Lexa acteert worden heel filmisch beschreven. Bij alles wat zij zegt of hoort, ziet en voelt de lezer meteen wat er gebeurt. Met haar verbaast de lezer zich over de fantasy elementen, vreemde flora en fauna, die zij in andere Rangen nog moet ontdekken. En wie kan ze wel of juist niet vertrouwen? Voor de liefhebbers van het genre is er in ‘De Helletorens’ veel te genieten. Toch zijn er nog de nodige losse eindjes aan elkaar te knopen. Jonge lezers vanaf 13/14 jaar zullen dan ook uitkijken naar de andere delen van deze trilogie.
1
Reageer op deze recensie
