Engelse kastelen en opgroeien in de jaren zestig

Soms ga ik wel eens naar de bibliotheek (De grote, in Utrecht) om gewoon even lekker rond te neuzen. Dan vind ik soms iets waar ik niet naar op zoek was, wat niet op mijn lijstje staat en daar ook nooit opgekomen zou zijn, maar wat dan toch een schot in de roos blijkt te zijn. Zo'n boek was Volkomen onnatuurlijk gedrag. Het is een wat merkwaardige mengeling van jeugdherinneringen en reizen naar Engeland, Schotland en Ierland, en dan vooral het bezoeken (en indien mogelijk verblijven) van/in oude kastelen en landhuizen met bijbehorende tuinen.
Voor lezers die begin jaren zestig zijn geboren (Edens is van 61) is dit een feest van herkenning, ik zag mijn eigen ouders weerspiegeld in die van Edens, hoewel niet zo zuinig als zij. Edens koppelt zijn bezoeken aan Engeland aan fragmenten uit zijn jeugd, de rode lijn in dit boek is zijn vraag: waarom voelde ik me nooit thuis in het gezin, en wel meteen in bij het eerste bezoek aan Engeland. Dat maakt dat het voortdurend heen en weer gaat tussen jeugdherinneringen en engelse tuinen en logeerpartijen. Maar wat heb ik regelmatig onbedaarlijk moeten lachen om de scènes die Edens hier zo kleurrijk voor ons uit de doeken doet, en wat een heerlijk boek was deze onverwachte vondst!