Als ik beter Spaans zou spreken, dan werd ik profiler in Spanje.

In 'De Riten van het Water' komen we commissaris Alba Díaz de Salvatierra, inspecteur Estibaliz Ruiz de Gauna en inspecteur en profiler Unai Lopez de Ayala (en zijn broer en grootvader) weer tegen. Het is geen must, maar wel een aanrader, om het eerste deel eerst te lezen. In dat deel 'De Stilte van de Witte Stad' weet (profiler) Unai uiteindelijk de seriemoordenaar van enkele rituele moorden in de kraag te vatten. Het tweede deel is minder sterk dan het eerste, maar evengoed aangenaam om te lezen. Vooral omdat je meeleeft met de personages die je in het eerste deel al min of meer in je hart hebt gesloten. Weer een rituele moord? Moorden? Het is wel erg toevallig dat na de eerste reeks rituele moorden nu weer een idioot in de buurt van Vittoria bezig is met het plegen van moorden die teruggaan op, Keltische, rituele moorden van heel erg lang geleden. Dat de Kelten en de Basken een geschiedenis delen is al eerder verondersteld, maar dit wordt verder in dit verhaal niet uitgewerkt.
Unai moet weer leren spreken; een gevolg van de bijna fatale afloop van het vorige verhaal, en zit dus eigenlijk ziek thuis. Maar ..., de vrouw die is vermoord is een vriendin van Unai van lang geleden, 24 jaar om precies te zijn, en dat is voor Estabaliz de reden om hem er toch bij te vragen. De kogel in Unais hoofd heeft niet alleen zijn spraak gedeeltelijk aangetast, maar volgens mij ook een beetje zijn doortastendheid. Als ik beter Spaans zou spreken, dan zou ik profiler worden in Spanje. Je hoeft daar niet zoveel voor te kunnen, als ik het verhaal van Eva Garcia Saenz de Urturi mag geloven. Wat naïef. Ergens halverwege onderschat ze de lezer behoorlijk. Deze weet (of kan op zijn minst vermoeden) wat er gebeurd zou moeten zijn (24 jaar geleden), maar Unai niet. De lezer heeft al een tijdje door hoe de vork in de steel zou kunnen zitten en waar een inspecteur zou moeten beginnen met graven. Maar Unai niet. Verschillende personages zijn niet wie ze voorgeven te zijn en de lezer wordt getrakteerd op weer enkele verrassingen. Het zijn onder meer deze verrassingen die het verhaal hun vaart geven, maar er valt nog wel het een en ander op het verhaal af te dingen. Zou een inspecteur, die gewikkeld is in een serieus moordonderzoek (en die mogelijk zelf gevaar loopt) zijn schouders ophalen als hij een afspraak heeft met iemand en die iemand komt niet opdagen? Zouden dan de alarmbellen niet afgaan? Dat en de ongelooflijke naïviteit van een inspecteur, tevens een van de beste profilers van Cantabrië, kost sterren.
Ik ga het derde deel zeker lezen, maar ik heb mijn verwachtingen al bijgesteld; iets naar beneden.
Wederom goed voorgelezen door Sander de Heer. Deze keer sprak hij zelfs de naam van dokter Guevarra goed uit (in de Stilte van de Witte Stad deed hij dat niet), maar vreemd genoeg sprak hij San Miguel (weer) uit zoals de sportverslaggever destijds consequent Miguel (Indurain) verkeerd uitsprak. Maar ik geef het je te doen zo'n boek dat wemelt van de Spaanse namen en dan toch de meeste (bijna allemaal) goed uitspreken. Sander de Heer weer vijf sterren.