En God zocht Mozes te doden

In 1956 vindt in Maassluis op klaarlichte dag een moord plaats op een politieagent. Volgens enkele bronnen is deze, nooit opgeloste, moord authentiek, maar ik heb hier nog geen concreet bewijs over kunnen vind. Maakt niet uit. Maarten ’t Hart weet er in elk geval weer een prachtig verhaal over te schrijven. De moord zal iets te maken moeten hebben met de scene die zich (in de proloog) in de Tweede Wereldoorlog afspeelt.
We volgen Alexander Goudveijl van jongen tot man. Als jongen is hij getuige van de moord terwijl hij op het orgel speelt. Hij hoort achter zich een knal en als hij omkijkt ziet hij de politieagent, Vroombout, neervallen. Hij speelt verder op het orgel (en denkt dat hij daarmee zijn eigen leven heeft gered) en is zijn verdere leven in de ban van de mysterieuze moordenaar. Hij heeft een glimp van de man opgevangen: iemand die een hoed op heeft en een sjaal voor zijn mond geslagen.
In bijna alles wat hij vervolgens meemaakt en via de mensen met wie hij te maken krijgt gaandeweg verhaal, stopt ‘t Hart kleine stukjes van de puzzel naar de uiteindelijke ontmaskering van de dader.
Het verhaal wordt vlot en aangenaam verteld. Zijn terugkerende thema’s spelen ook nu weer een grote rol: klassieke muziek en dan met name Bach en zijn bedenkingen bij het geloof. Ook al geef je niet per se om klassieke muziek, ’t Hart kan er boeiend over vertellen. Even zo goed kan hij dat over zijn twijfels aan het bestaan van een hogere macht. Zijn eerste twijfel ontstaat als hij zich bedenkt dat een, werkelijk goede, God, nooit iemand zou zoeken om te doden.
Bijzonder goed voorgelezen door Jan Elbertse. Hij krijgt van mij *****