Langdradig

Na een snelle start wordt het langdradig. Ook is het hier en daar behoorlijk zoetsappig:
‘Alex glimlachte. D.D. Keek naar zijn kraaienpootjes. Wat was hij toch een knappe man, dacht ze, niet voor het eerst. Donkerblauwe ogen, donker haar, doorweven met grijs, een gedistingeerd uiterlijk. En hij was van haar. Helemaal alleen van haar alleen. Wie had ooit kunnen denken dat een workaholic als zij zoiets ten deel zou vallen?’
Het zal misschien bedoeld zijn als inkleuring van het personage , maar dit soort scènes boeit me niet.
Ik ben er uiteindelijk met moeite doorheen gekomen.