Het slotstuk: Eindspel

Na het dichtslaan van het derde boek in de reeks, Ritueel, had je als lezer het liefst direct verder willen lezen. De Noordzeemoorden lezen echt heerlijk spannend en de originaliteit spat eraf. Er moest echter geduld worden geoefend tot November 2016. En daar was dan Eindspel, het vierde en laatste boek in de reeks van de Noordzeemoorden. De ontknoping in de zoektocht naar de verdwenen zus van Kyra Slagter, Sarina. Het meisje Sarah in Engeland heeft meer informatie maar is aan het einde van Ritueel verdwenen. Vincent Demsterwold doet zijn mond niet open. Allemaal perfecte ingrediënten om van Eindspel een spannend boek te maken.

Alle sluizen gaan open, alle gehoudenheid is weg, het is direct, rauw en zonder twijfel. Alles komt ter sprake. De spanning die al was opgebouwd in Galgenveld, Ijskoud en Ritueel zet zich voort in Eindspel. Vele vragen leven er na het dichtslaan van Ritueel. Krijgen we op alle vragen hopelijk een antwoord? Dit is de grootste drijfveer van de spanning in het plot, voor zowel Maud en Kyra als de lezer. Het meeleven met de inmiddels oude bekenden is groot en het medeleven is intens. De hoop blijft leven, maar is die misschien te rooskleurig? Het is de terechte spanning van een laatste deel in de serie.

Na het dichtslaan van Eindspel overheerst de kater, het laatste deel is gelezen en nu is er niets meer, geen Kyra en Maud meer samen, maar ook is er twijfel. Hoe graag de wens van de gedachte dit niet zou willen, leest Eindspel niet als de eerdere drie delen van Isa Maron, het was soms haastig en miste originaliteit. In de eerste drie delen waren vele ontknopingen verrassend, in Eindspel bleef het veel meer voorspelbaar. Zonder in details te treden en een deel van het plot te verklappen doel ik hiermee op het laatst gepakte slachtoffer. Dat dit slachtoffer gepakt zou worden, was overduidelijk.

De ontknoping van de verdwenen meisjes had genoeg haken en ogen om Eindspel compleet te vullen. Vincent is een complexe, interessante persoon en heeft een vijf sterren puzzel gemaakt voor Maud en Kyra. Het toevoegen van de actuele zaak in Amsterdam Noord voelt erg gekunsteld. Dit had misschien voor iets meer rust en ruimte in het verhaal gezorgd. Op momenten bevatte het boek heftige omschrijvingen, welke met het één keer noemen dezelfde uitwerking hadden gehad, de herhaling ervan was niet nodig. Het verhaal van Sarah en Sarina was al in volle ernst duidelijk voor aanvang van Eindspel.

Eindspel gaf antwoord op de vele vragen die groeiden tijdens de serie, gelukkig geen killing open eindes. Toch gaf het boek geen bevrediging en dat voelt niet fijn. De Noordzeemoorden zijn het lezen meer dan waard, de serie is origineel en smaakt naar meer. Misschien over een paar jaar, Kyra en Maud samen bij de Amsterdamse politie?