Lezersrecensie
Laat je (weer) meeslepen naar Copperhill
Stel je een winterse dag voor, waarop de sneeuwvlokken in overvloed neerdalen, terwijl jij knus onder een dekentje ligt met een warme kop chocolademelk of thee in je hand. Dat is precies het soort sfeer waarin je jezelf zou willen verliezen in ‘Een huis voor kerst’ van Annemieke Heller. Het neemt je volledig mee in het leven van Sophie en laat je pas aan het einde weer los!
Als Sophie haar leven een rapportcijfer zou moeten geven, zou ze het waarschijnlijk een krappe zes geven. Ze heeft weliswaar een baan die de rekeningen betaalt, een fantastische dochter Else en een stevig vangnet van (schoon)ouders en zussen. Toch loopt niet alles op rolletjes. Haar werk is eerder aan de saaie kant, niet alle collega’s zijn even vriendelijk, en dan is er nog het verlies van haar grote liefde Jesse, wat haar dwingt om grotendeels in haar eentje voor haar vierjarige dochter te zorgen.
Je zou denken dat het leven van Sophie dan ook geen onverwachte wendingen kan gebruiken, maar dan had dit fijne hoofdkarakter nog geen rekening gehouden met haar eigen schoonouders. Als zij namelijk besluiten om hun huis te verkopen, besluiten ze om van een deel van die opbrengsten een schitterend huisje te kopen in Copperhill voor Sophie, de betoverende plek waar Sophies zus Emma vorig jaar tegen alle verwachtingen in de liefde vond. Het is echter niet de bedoeling dat Sophie daar permanent gaat wonen. Haar plan is om het huisje op te knappen en te verhuren om zo wat extra inkomsten te genereren. Maar de grote vraag is of die plannen standhouden wanneer ze langzaam maar zeker wordt omarmd door het dorp en zijn inwoners. En dan met name door de onweerstaanbare barman Oliver.
Een huis voor kerst - Annemieke Heller
De kracht van Annemieke Heller ligt echt in haar schrijfstijl. Met eenvoudige, maar krachtige zinnen trekt ze je het leven van de jonge Sophie in, die sinds het verlies van haar grote liefde alleen staat voor de zorg van haar dochtertje Else. Je gunt haar dan ook een nieuwe start, en wel in de vorm van een prachtig huisje in Copperhill. Want als er ergens een plek is waar je opnieuw kunt beginnen en kunt leren hoe je je hart moet openstellen, is het wel Copperhill. Hier staat gemeenschapszin hoog in het vaandel, vliegen de dieren je om de oren (letterlijk en figuurlijk) en ontvangen de bewoners vreemdelingen met open armen. Dit geldt ook voor Sophie, Else en de rest van de familie.
Ik zou kunnen blijven praten over hoe welkom ik me voelde als lezer in dit dorpje en hoe ik bijna een ticket wilde boeken, maar er is nog zoveel meer dat ik wil delen. Ik zou ‘Een huis voor kerst’ namelijk naast ‘meeslepend’ beschrijven met woorden als ‘kort’, ‘krachtig’, ‘hartverwarmend’ en ook met ‘emotioneel’ en ‘realistisch’. Doordat ik namelijk zo goed op kon gaan in de emoties van ons hoofdpersonage snapte ik ook zo goed haar twijfels over het maken van een nieuwe start en het verdriet dat ze daarmee ook dingen moet achterlaten voor haar gevoel. Je wil in dit boek kruipen om haar te helpen, maar ja, dat gaat natuurlijk niet. Je moet gewoon doorlezen en hopen dat Sophie en de enorm schattige flapuit Else langzaam maar zeker op hun pootjes terechtkomen.
Wat ik verder nog kan zeggen, is dat Annemieke erin is geslaagd om het geheel zeer geloofwaardig te maken. Niets gaat te snel of voelt geforceerd aan; alles is juist heel logisch en mooi uitgewerkt. Voeg daar nog een subtiele maar zeker aanwezige kerstsfeer aan toe, en je hebt bijna het perfecte boek.
Toch is er een kleine kanttekening. Het viel me namelijk op dat er meer diepgang in had kunnen zitten, en dan met name wat betreft het personage Oliver. Ik heb immers niet het idee dat ik hem als lezer echt heb leren kennen. Wie is hij nu werkelijk naast het werk wat hij doet? Hoe ziet zijn liefdesgeschiedenis eruit? En heeft Sophie hem eigenlijk ooit face-to-face vertelt over haar geschiedenis en wat vond hij daarvan? Dat hij een mooi persoon is, is wel af te lezen aan zijn acties. Maar ik denk dat hij als karakter op zich nog meer tot leven had kunnen gewekt. Nu blijft zowel hij als de basis waarop hun aantrekkingskracht rust net wat te vlak. En dat is zonde.
Daarnaast moet de auteur waken voor herhalingen. Op het begin werd bijvoorbeeld wel erg vaak genoemd dat Else ‘met haar tongetje uit haar mond’ ergens mee bezig was. En dit geldt eigenlijk ook voor de aftershave van Oliver. Een paar keer benoemen is leuk en zorgt voor een extra dimensie, maar als het op gaat vallen, kun je je afvragen of het niet al genoeg is geweest.
Conclusie
Dit zijn echter maar een paar kleine kritische nootjes. Verder is ‘Een huis voor kerst’ een heerlijk boek(je) dat ik iedereen zou aanraden om nog voor 25 december te lezen. Ik weet zeker dat je tijdens het lezen voor een paar uur je eigen zorgen zult vergeten en echt zult meeleven met Sophie en haar (liefdes)leven. En wie wil dat nu niet?
Als Sophie haar leven een rapportcijfer zou moeten geven, zou ze het waarschijnlijk een krappe zes geven. Ze heeft weliswaar een baan die de rekeningen betaalt, een fantastische dochter Else en een stevig vangnet van (schoon)ouders en zussen. Toch loopt niet alles op rolletjes. Haar werk is eerder aan de saaie kant, niet alle collega’s zijn even vriendelijk, en dan is er nog het verlies van haar grote liefde Jesse, wat haar dwingt om grotendeels in haar eentje voor haar vierjarige dochter te zorgen.
Je zou denken dat het leven van Sophie dan ook geen onverwachte wendingen kan gebruiken, maar dan had dit fijne hoofdkarakter nog geen rekening gehouden met haar eigen schoonouders. Als zij namelijk besluiten om hun huis te verkopen, besluiten ze om van een deel van die opbrengsten een schitterend huisje te kopen in Copperhill voor Sophie, de betoverende plek waar Sophies zus Emma vorig jaar tegen alle verwachtingen in de liefde vond. Het is echter niet de bedoeling dat Sophie daar permanent gaat wonen. Haar plan is om het huisje op te knappen en te verhuren om zo wat extra inkomsten te genereren. Maar de grote vraag is of die plannen standhouden wanneer ze langzaam maar zeker wordt omarmd door het dorp en zijn inwoners. En dan met name door de onweerstaanbare barman Oliver.
Een huis voor kerst - Annemieke Heller
De kracht van Annemieke Heller ligt echt in haar schrijfstijl. Met eenvoudige, maar krachtige zinnen trekt ze je het leven van de jonge Sophie in, die sinds het verlies van haar grote liefde alleen staat voor de zorg van haar dochtertje Else. Je gunt haar dan ook een nieuwe start, en wel in de vorm van een prachtig huisje in Copperhill. Want als er ergens een plek is waar je opnieuw kunt beginnen en kunt leren hoe je je hart moet openstellen, is het wel Copperhill. Hier staat gemeenschapszin hoog in het vaandel, vliegen de dieren je om de oren (letterlijk en figuurlijk) en ontvangen de bewoners vreemdelingen met open armen. Dit geldt ook voor Sophie, Else en de rest van de familie.
Ik zou kunnen blijven praten over hoe welkom ik me voelde als lezer in dit dorpje en hoe ik bijna een ticket wilde boeken, maar er is nog zoveel meer dat ik wil delen. Ik zou ‘Een huis voor kerst’ namelijk naast ‘meeslepend’ beschrijven met woorden als ‘kort’, ‘krachtig’, ‘hartverwarmend’ en ook met ‘emotioneel’ en ‘realistisch’. Doordat ik namelijk zo goed op kon gaan in de emoties van ons hoofdpersonage snapte ik ook zo goed haar twijfels over het maken van een nieuwe start en het verdriet dat ze daarmee ook dingen moet achterlaten voor haar gevoel. Je wil in dit boek kruipen om haar te helpen, maar ja, dat gaat natuurlijk niet. Je moet gewoon doorlezen en hopen dat Sophie en de enorm schattige flapuit Else langzaam maar zeker op hun pootjes terechtkomen.
Wat ik verder nog kan zeggen, is dat Annemieke erin is geslaagd om het geheel zeer geloofwaardig te maken. Niets gaat te snel of voelt geforceerd aan; alles is juist heel logisch en mooi uitgewerkt. Voeg daar nog een subtiele maar zeker aanwezige kerstsfeer aan toe, en je hebt bijna het perfecte boek.
Toch is er een kleine kanttekening. Het viel me namelijk op dat er meer diepgang in had kunnen zitten, en dan met name wat betreft het personage Oliver. Ik heb immers niet het idee dat ik hem als lezer echt heb leren kennen. Wie is hij nu werkelijk naast het werk wat hij doet? Hoe ziet zijn liefdesgeschiedenis eruit? En heeft Sophie hem eigenlijk ooit face-to-face vertelt over haar geschiedenis en wat vond hij daarvan? Dat hij een mooi persoon is, is wel af te lezen aan zijn acties. Maar ik denk dat hij als karakter op zich nog meer tot leven had kunnen gewekt. Nu blijft zowel hij als de basis waarop hun aantrekkingskracht rust net wat te vlak. En dat is zonde.
Daarnaast moet de auteur waken voor herhalingen. Op het begin werd bijvoorbeeld wel erg vaak genoemd dat Else ‘met haar tongetje uit haar mond’ ergens mee bezig was. En dit geldt eigenlijk ook voor de aftershave van Oliver. Een paar keer benoemen is leuk en zorgt voor een extra dimensie, maar als het op gaat vallen, kun je je afvragen of het niet al genoeg is geweest.
Conclusie
Dit zijn echter maar een paar kleine kritische nootjes. Verder is ‘Een huis voor kerst’ een heerlijk boek(je) dat ik iedereen zou aanraden om nog voor 25 december te lezen. Ik weet zeker dat je tijdens het lezen voor een paar uur je eigen zorgen zult vergeten en echt zult meeleven met Sophie en haar (liefdes)leven. En wie wil dat nu niet?
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van judithblogtsolo
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
