Boek vol potentie van een inmiddels topauteur

Colleen Hoover-fans, houd je vast. Met ‘Verslagen’ (Slammed #1), een boek dat oorspronkelijk uit 2012 komt, laat ze al zien dat ze talent heeft. Het is een prachtig boek vol herkenbare personages, fijne gebeurtenissen en plotwendingen waar je u tegen zegt.

‘Verslagen’, het eerste deel van de Slammed-reeks, neemt ons mee op een rollercoaster van emoties met de 18-jarige Layken. Van de ene op de andere dag wordt haar wereld opgeschud als haar moeder besluit dat het zo’n half jaar na het overlijden van Laykens vader tijd is om te verhuizen naar Ypsilanti, Michigan. Een plek waar Layken, met haar liefde voor het strand in Texas, absoluut niet op zit te wachten.

Maar wacht even, dat is slechts het eerste deel van het verhaal. Deze verhuizing krijgt immers nog een wending wanneer Layken haar charmante buurman, Will, ontmoet zodra ze uit de verhuiswagen stapt. Drie dagen vol hartstocht volgen en niets lijkt een flinke dosis romantiek in de weg te staan. Totdat ze een schokkende ontdekking doen die de zeepbel van warme gevoelens abrupt doorprikt. En hoe! Komt het nog goed tussen deze twee of is het kwaad hiermee officieel geschied?

Naast de bovenstaande beschrijving zou ik jullie dolgraag willen overspoelen met meer details over dit boek, maar hé, ik ben absoluut geen fan van spoilers. Wat ik wel kan delen, is dat Colleen Hoover met ‘Verslagen’ direct laat zien wat ze allemaal in huis heeft. Het is een verhaal geworden vol romantiek, prachtige gedichten en met personages die tot in de puntjes zijn uitgewerkt, waardoor je je oprecht één voelt met het verhaal. Je begrijpt bijvoorbeeld volledig de worsteling van Layken om alles achter zich te laten en een nieuw leven te beginnen, zo kort na het verlies van haar vader.

Daardoor gun je haar Will, de knappe buurman met een verleden die je ook niet zomaar aan de kant schuift. Of de twee echter een ‘lang en gelukkig’ einde kennen, is nog maar de vraag. En dat hebben ze te danken aan auteur Colleen Hoover. Iedere keer als je namelijk denkt dat dit boek ook maar enigszins voorspelbaar wordt, gooit ze er weer een twist in die je weer zo anders naar het geheel laat kijken. Dit maakt ‘Verslagen’ dan ook heerlijk verrassend, iets wat je bij dit genre echt niet vaak ziet.

Bijna, ja bijna, had ik dit boek dan ook de volle vijf sterren gegeven. Maar eerlijk is eerlijk, achteraf gezien zou dat net iets te gretig zijn geweest. Wat mij namelijk opviel, was de enorme snelheid die in dit boek verwerkt is. Layken en Will vielen in dit verhaal zo snel en zo intens voor elkaar dat het haast ongeloofwaardig overkwam. Binnen drie dagen zijn ze al helemaal hoteldebotel en kunnen ze niet meer zonder elkaar zonder een immens verdriet te voelen. Voor het verhaal en de ontwikkeling ervan begreep ik het (en ook aangezien je dit in 2012 vaker zag), maar het voelt toch ergens of de basis hiervan net te onstabiel is om op voort te borduren de rest van het verhaal.

Hun chemie valt echter niet te ontkennen en ook hun gezamenlijke liefde voor Slam, oftewel poëzie, is een toevoeging aan het verhaal. Ondanks mijn kleine kritiekpuntje kan ik dan ook gewoon niet ontkennen dat beide personages diep in mijn hart zijn geworteld, net als hun broertjes Kell en Chaulder, Gavin & Eddie, en Laykens moeder Julia. Ik kan niet wachten om te ontdekken wat Colleen Hoover nog meer in petto heeft voor deze personages en in welke richting ze het verhaal zal sturen.