Wandelen als therapie

Het waargebeurde verhaal van Raynor Winn en haar man die door een justitieel conflict dakloos raken. Dan blijkt Moth ook nog eens ongeneeslijk ziek. Ten einde raad gaan ze wandelen want vrienden en kennissen opzadelen met hun aanwezigheid willen ze niet want dat belast een vriendschap. Dus gaan ze ' The South West cost Path' wandelen ahv een gids van Paddy Dillon. De ene voet voor de ander over de kliffen en rotsen van Cornwall bij regen, storm en zonneschijn. Wat opvalt is dat ze absoluut niet plannen en daar ook heel eerlijk over zijn in het boek, naief is een ander woord misschien. Ze moeten het in de kou doen met flinterdunne slaapzakken en als het bloedheet is l heeft zij geen enkele bescherming tegen de zon en ook geen zonnebrand mee. Afijn met die karaktertrek zijn ze ook dakloos geworden. Maar al dat gewandel komt Moth ten goede. Hij knapt ervan op en dat is fijn om te lezen, een geweldige therapie.
Ik miste de dialogen, het was een brij aan zinnen over rotsen, regen, water, wolken, honger. Ze aten karamelrepen en snoep en noedels als er geen geld was en dat was frequent. Ik had wel wat meer over de mensen zelf willen weten, over hun kinderen. Ze hebben een zoon en een dochter waarover je weinig tot niets leest.
Dat ik niet houd van gedetailleerde landschapsbeschrijvingen draagt ook bij aan mijn waardering plus dat een boek hoog gewaardeerd wordt wanneer er over ziekte(n) geschreven wordt hoewel in dit boek niet tot in den treure over Moth' ziekte wordt verteld, maar toch.
De titel Het Zoutpad' is toepasselijk, want zout is de bron van kracht en bezieling voor anderen. Zout is van levensbelang als conserverend middel maar ook als levensmiddel en is belangrijk voor het menselijk lichaam. Met de titel heb je het hele boek eigenlijk gelezen.