Vernuftige constructie en goed taalgebruik

Mij was het boek aangeraden als een prachtig boek. Het was zeker mooi geconstrueerd.
De Kolibrie vertelt het verhaal van een kind dat klein blijft maar later groeit. Het gezin is niet gelukkig, dat geldt eigenlijk voor alle gezinnen die in het boek beschreven worden. We springen geregeld terug in de tijd om dan weer vooruit te springen. Dat geeft ons aanwijzingen. Dat is ingenieus gedaan, maar omdat het zo knap is is het ook koud, vernuftig maar koud. Ik leefde niet mee met de personen.
De laatste hoofdstukken vond ik zelfs lijken op de roman 'De ontdekking van de hemel' van Mulisch. Het meisje, de kleindochter van de Kolibrie, de nieuwe mens, lijkt op Quinten, het personage in de roman van Mulisch die een taak te vervullen heeft. als een soort nieuwe mens. De kleindochter is beeldschoon met prachtige blauwe ogen en ravenzwart haar. Quinten idem. Ook de kleindochter heeft een taak te vervullen. Italie speelt in beide romans een rol.
Mijn **** zijn voor de vernuftige constructie en het mooie taalgebruik.