Lezersrecensie
doet niet onder voor de Arthur-legendes
Natuurlijk veel later geschreven dan de mythe van koning Arthur, maar Conscience heeft zich aan de rijke hoofse-traditie van de Middeleeuwse ridderlegende gehouden. In de 19e eeuw bloeide het ridderverhaal op; de helden, de hoofse liefde, het smachten naar heldendom en de wens te sterven voor het vaderland. In dezelfde tijd schrijft ook Wagner zijn helden-opera’s; Tristan und Isolde, Parcival, Lohengrin.
Conscience heeft zich beroepen op oude bronnen die verhalen over de Guldensporenslag in 1302 en voorziet het verhaal rijkelijk van voetnoten. Dat is fijn, want het maakt duidelijk waar hij zijn info vandaan haalde. De taal is archaïsch, natuurlijk omdat het boek 150 jaar oud is, maar ook omdat dat past bij de ridderroman. We lezen over de opkomst van de burgers in de Vlaamse steden, de macht van de dekens van de ambachten; de beenhouwers en de wevers. Slimme sterke mannen, waar de edelen zwaar op leunden en die niet gebonden waren aan allerlei erecodes waardoor ze veel flexibeler waren.
‘-Wie zal de eer hebben van de eerste steek te doen? was het algemeen gepeins dat hen met ongeduld vervoerde. Die eer was onder ridders zeer groot; wanneer dezelve hun in een voorname slag te beurt viel, roemden zij hun gans leven er op, als een bewijs van onbetwistbare dapperheid; allen hielden daarom hun paarden gereed en hun speer geveld, om op het eerste bevel, op het minste teken des Veldheers vooruit te springen.’
Ongelukkig genoeg is het deze drift die veel ridders met paard en al in de zompige oevers van een over te steken rivier laat struikelen waardoor ze, onwaardig, door een burger of voetknecht afgeslacht werden. Daar zaten de burgers niet mee en ze slachtten de geharnaste mannen met vreugde af. De vrouwen komen er bekaaid af; die zijn vooral bang en huilen veel. Dat zij achter de schermen tijdens de strijd (die meestal 1 dag duurde) zorgden voor voedsel en andere levensbehoeften vermeldt Conscience niet. Daar zou een hedendaags auteur niet meer mee weg komen, in ‘de Leeuw van Vlaanderen’ merk ik het op en laat het mij glimlachend welgevallen. De helden in de ridderroman zijn nu eenmaal de ridders.
Als je van ridderromans houdt; lezen dit verhaal!
Conscience heeft zich beroepen op oude bronnen die verhalen over de Guldensporenslag in 1302 en voorziet het verhaal rijkelijk van voetnoten. Dat is fijn, want het maakt duidelijk waar hij zijn info vandaan haalde. De taal is archaïsch, natuurlijk omdat het boek 150 jaar oud is, maar ook omdat dat past bij de ridderroman. We lezen over de opkomst van de burgers in de Vlaamse steden, de macht van de dekens van de ambachten; de beenhouwers en de wevers. Slimme sterke mannen, waar de edelen zwaar op leunden en die niet gebonden waren aan allerlei erecodes waardoor ze veel flexibeler waren.
‘-Wie zal de eer hebben van de eerste steek te doen? was het algemeen gepeins dat hen met ongeduld vervoerde. Die eer was onder ridders zeer groot; wanneer dezelve hun in een voorname slag te beurt viel, roemden zij hun gans leven er op, als een bewijs van onbetwistbare dapperheid; allen hielden daarom hun paarden gereed en hun speer geveld, om op het eerste bevel, op het minste teken des Veldheers vooruit te springen.’
Ongelukkig genoeg is het deze drift die veel ridders met paard en al in de zompige oevers van een over te steken rivier laat struikelen waardoor ze, onwaardig, door een burger of voetknecht afgeslacht werden. Daar zaten de burgers niet mee en ze slachtten de geharnaste mannen met vreugde af. De vrouwen komen er bekaaid af; die zijn vooral bang en huilen veel. Dat zij achter de schermen tijdens de strijd (die meestal 1 dag duurde) zorgden voor voedsel en andere levensbehoeften vermeldt Conscience niet. Daar zou een hedendaags auteur niet meer mee weg komen, in ‘de Leeuw van Vlaanderen’ merk ik het op en laat het mij glimlachend welgevallen. De helden in de ridderroman zijn nu eenmaal de ridders.
Als je van ridderromans houdt; lezen dit verhaal!
1
Reageer op deze recensie
