Niks veranderd…

Met beide benen op de grond; Fik Meijer laat op zijn eigen luchtige wijze zien dat we als mensheid niet echt veel opgeschoten zijn sinds de klassieken. Ik heb al meer van hem gelezen en hij haalt de oudheid zo fijn dichtbij. Rare jongens, die Romeinen. Meijer begint zijn boek uiteraard bij de Grieken en legt uit dat de democratie niet voor iedereen gold; alleen voor de elite. Daar kwam wel wat verandering in, maar vrouwen en slaven (toch de meerderheid!) mochten echt niet mee doen. En zo is het eigenlijk nog steeds. Witte schreeuwende mannen die vooral vechten en konkelen, omdat ze niks anders te doen hebben of kunnen. Totdat de Hunnen kwamen natuurlijk. De decadentie, het verval van het Avondland, het is allemaal uitgebreid beschreven en verluchtigd met foto’s.
Met veel genoegen las ik passages die net zo goed vandaag in de kranten hadden kunnen staan; even de woorden ‘Romeinen’ of ‘slaven’ vervangen door willekeurig welk Europees land (Italie/Nederland) en ‘vluchteling’ en je bent weer helemaal thuis.
Een fijn, ontnuchterend boek. Ik ben fan.