Beangstigend mooi

Jean Rhys heeft echt een enorme prestatie geleverd met deze roman. Jan Brokken geeft een heel fijn voorwoord waardoor je snel in het verhaal, dat vanuit verschillende perspectieven geschreven is, komt. Ik heb Jane Eyre nooit gelezen (ga ik nu natuurlijk wel doen), maar ik denk dat iedereen eerst de Wijde Sargassozee moet lezen. Jane Eyre zal niet meer dezelfde zijn. Ik zal de krankzinnige Bertha Rochester en haar vreselijke voorgeschiedenis steeds voor ogen blijven houden en Mr. Rochester blijven zien als een ‘onstuimige Heathcliff en jaloerse Othello’, zoals Rhys hem beschrijft. De krankzinnigheid, de ‘obeah’, en de de geesten van de Caraïben zijn een rode draad door het boek heen, de dromen hebben een voorspellende kracht. In de Wijde Sargassozee brandt een huis af, het paradijs raakt verloren, een man wordt vergiftigd (of niet?) en kwelt zijn vrouw.
In de broeierigheid, het heimelijke herkende ik ook de sfeer van Couperus, de inheemse bevolking die zich afzet tegen de overheersing van de witten en daar stille krachten bij gebruikt.
Een beklemmend boek dat ik niet gauw zal vergeten. Favoriet!