Strijd met het lot

Heerlijk, dit boek. Een boek waarvoor je tegen je baas zegt dat hij/zij het maar even moet bekijken; ik moet eerst dit boek uit lezen. Prachtige beeldrijke taal, onrustig, middeleeuws. Breugelliaans. zoals het hoort. Plastisch, realistisch, met ook zo veel mooie bruggetjes naar onze eigen tijd. In het boek vertelt ‘Beer’ , de herbergier, zijn verhaal. Hij meent dat hij vervloekt is, maar zijn lot is het lot van velen in een tijd van transitie. Beer ontmoet veel historische figuren; natuurlijk Breugel; zijn schilderij ‘de Dulle Griet’ staat model in het boek, drukkers van ‘gevaarlijke’ boeken over godsdienst, bestuurders van de stad en natuurlijk de Spaanse heersers en de prins van Oranje. De relatie tussen mens en god staat centraal in de strijd tussen papen en lutheranen. Beer zit midden in de beeldenstorm, die vanuit zijn herberg geleid lijkt te worden, waar hij zelf nauwelijks invloed op heeft. Het lot overkomt hem. Hij realiseert zich dit, maar reflecteert ook continue op zijn eigen rol/aandeel in het gebeuren. Uiteindelijk komt hij tot de conclusie dat hij van god niets te verwachten heeft, maar er ook niet omheen kan. God én de Gehoornde zijn alom. Uit het noorden komt de ‘wildevrouw’ en Beer bouwt een bijzondere relatie met haar op. Een enorme schare bijfiguren, een gans rariteiten-kabinet komt voorbij, hierin herkennen we de schilderijen van Breugel. De rijkdom van de Vlaamse taal stroomt als boter door het boek. Meer, meer meer. Wat een genot.