Smoak's meest persoonlijke verhaal is zeer de moeite waard

De cover van De rekruut past zowel wel als niet bij de twee eerdere delen van de serie. Waar bij de eerste 2 naast een afbeelding van een man op de cover ook altijd een grote X zichtbaar, ontbreekt deze laatste op het derde boek. Toch trekt het boek de aandacht met zijn afbeelding en kleursetting. Dit derde deel is volgens Hurwitz het meest persoonlijke deel rondom zijn hoofdpersonage Evan Smoak en dat kan zonder enige moeite onderschreven worden. Eén van de belangrijkste karaktereigenschappen van Smoak is zijn medemenselijkheid, die juist wat haaks lijkt te staan op de uitoefening van zijn vak. Het is Hurwitz goed gelegd om juist die kant van Evan uit te lichten en hem stil te laten staan en te laten worstelen met allerlei gevoelens die hij niet eerder ervaarde, terwijl zijn andere, stoere, kant ook continu aangesproken wordt. Eén van de personages die Hurwitz introduceert is de jonge Joey en deze weet hij zeer herkenbaar neer te zetten, met bij de leeftijd passende gedragingen. Iemand om in je hart te sluiten en onder je hoede te nemen.
Een van de dingen die verwacht bij een boek van Hurwitz in de serie rondom Evan Smoak is goed uitgewerkte actiescenes. En waar Hurwitz bij De Nergensman nog wel eens uit de bocht wilde vliegen en de grenzen van geloofwaardigheid opzocht is dat in De Rekruut zeker niet het geval. En juist dat maakt dat dit boek prettig wegleest. Het blijft geloofwaardig terwijl de spanning hand over hand toeneemt en je je blijft afvragen hoe het uiteindelijk zal aflopen. Weet Smoak alles tot een goed einde te brengen? Er zijn wel wat voorspelbare momenten in dit plot, maar geen moment gaan deze ten koste van de spanning, die ditmaal niet alleen in de actiemomenten zit maar ook in de ontwikkeling van Smoak en de onderlinge verhoudingen tussen de personages.