Niets is wat het lijkt

Tijdens een verblijf in een Gasthof in het Beierse bergdorpje Berchtesgaden ontdekte A.C. Porter, een pseudoniem van Arjan Alberts, dat hij zich op een plek bevond waar zich vele jaren geleden een uniek verhaal heeft afgespeeld. Dit gegeven vormde zijn inspiratiebron voor de politiek getinte thriller De erfgenamen (2024), waarin diverse waargebeurde feiten zijn verwerkt, waarvoor hij flink wat research heeft verricht en waarover hij maar liefst zes jaar heeft gedaan.

We gaan terug naar 1945 toen vier Joodse weeskinderen sinds het begin van de oorlog in Gasthof Vorderbrand, een geliefde verblijfplaats van de nazi’s, ondergedoken zitten. Op een dag moeten ze halsoverkop vertrekken en komen in De Nieuwe Wereld (Amerika) terecht. Hier wordt Ezra, een van de vier, veertien jaar later adviseur van senator John F. Kennedy, die op dat moment een veelbelovende presidentskandidaat is. Als haar broer Elias om het leven wordt gebracht, komt het verleden, dat diverse geheimen herbergt, weer erg dichtbij en moet ze ook vrezen voor haar eigen leven.

Met een memorandum van een ondervraging en een korte proloog heeft dit verhaal een interessant begin dat enkele vragen oproept en absoluut nieuwsgierig maakt naar het vervolg van de gebeurtenissen. In het eerste deel – het verhaal heeft er twee – dat zich afspeelt aan het eind van de Tweede Wereldoorlog en vlak na de beëindiging daarvan, maakt de lezer kennis met de vier joodse kinderen die in het Beierse Gasthof zijn ondergebracht. Deze voorgeschiedenis is belangrijk voor hetgeen zich ongeveer vijftien jaar later in de Verenigde Staten afspeelt, maar geeft tevens een globale indruk van de omstandigheden destijds. Het tweede en grootste deel draait ogenschijnlijk om de verkiezingen van 1960, hoewel er meer dan voldoende vreemde en geheimzinnige voorvallen plaatsvinden. Hierdoor lijken de politieke aangelegenheden slechts bijzaak te zijn, tot in de ontknoping een openbaring plaatsvindt die daar toch aan gelinkt kan worden.

Protagonist en verteller is Ezra Walsh en daarom kom je over haar behoorlijk wat te weten. Ook aan het doen en laten van haar broers Elias, Salo en Samuel wordt voldoende aandacht besteed, hoewel voor de twee eerstgenoemden dat in iets mindere mate geldt. Door Ezra’s werkzaamheden heeft de aanloop van de presidentsverkiezing eveneens een belangrijke rol en het interessante is dat de auteur voor een originele invalshoek gekozen heeft: de voorverkiezing van de presidentskandidaat. Hierdoor krijgt de lezer een globale indruk hoe dit in zijn werk gaat en krijgt de thriller een realistisch tintje. Voor sommige incidenten die plaatsvinden geldt dit iets minder, hoewel sommige middelen die daarvoor gebruikt worden tijdens de oorlog ook toegepast zijn.

Vanaf het begin is er een merkbare spanning aanwezig, maar die is over de hele linie vooral sluimerend, en veel is gericht op wat nog komen gaat. Een overvloed van momenten met zinderende actie is er niet en dat is zeker geen gemis. In een verhaal als dit past zoiets gewoonweg niet. Het boek moet het wat dit aspect betreft voornamelijk hebben van de geheimzinnigheid rond verschillende moorden, waaronder dus die van Elias. Daarnaast is het ook nog eens de vraag wie wel en niet te vertrouwen is, want een aantal personages heeft een geheim te verbergen waar ze het liever niet over hebben. De plot heeft ruim voldoende wendingen, zo nu en dan een verrassing en het eind was in het geheel niet te voorzien.

Porter heeft een prettige, makkelijk leesbare en beeldende schrijfstijl en onder andere daardoor is De erfgenamen een aangename thriller. De thriller weet de lezer van begin tot eind te boeien, ondanks dat het zo nu en dan weleens onwaarschijnlijk is. Maar omdat niets is wat het lijkt, kan dit ook uiterlijke schijn zijn.