Met moeite een krappe voldoende

Haar jeugd buiten beschouwing gelaten, begon Carla Kovach ongeveer tien jaar geleden weer met schrijven. Omdat ze zich liet inspireren door theater en het tot leven brengen van woorden, begon ze te schrijven voor toneel. Daarna kreeg ze al snel een voorliefde voor romans en scenario’s. In 2013 debuteerde ze met Flame, een Young Adult met bovennatuurlijke elementen. Stil maar (maart 2020), het eerste deel van een serie rond inspecteur Gina Harte, is haar eerste in het Nederlands vertaalde thriller. Het vervolg, Dit heb je verdiend, kwam in oktober 2020 uit.

Melissa Sanderson is alleen thuis wanneer ze een geluid hoort. Ze probeert haar slaapkamer te bereiken, maar wordt neergeslagen. Niet veel later treft haar man Darrel haar in de keuken aan, zittend op een stoel, maar wel vermoord. Inspecteur Gina Harte krijgt de leiding over het onderzoek en omdat de omstandigheden haar terugvoeren naar haar verleden, is ze erop gebrand de moordenaar te vinden. Ondanks dat er nog geen enkel bewijs is, heeft ze al snel een aantal verdachten in beeld. Is een van hen de dader of moet ze weer van voren af aan beginnen?

Het verhaal speelt zich af in het voorjaar van 2018, maar wordt voorafgegaan door een proloog die vijfentwintig jaar eerder plaatsvindt. Deze inleiding, waarin de sfeer van het begin van de jaren 90 goed wordt weergegeven, zorgt meteen al voor een lichte spanningsboog en weet de nieuwsgierigheid van de lezer op te wekken. Dit veelbelovende begin houdt in de eerste paar hoofdstukken nog even aan, maar al snel zakt het verhaal – dat eigenlijk nog niet eens echt op gang gekomen is – aanzienlijk in. Het tot dan aanwezige spanningsveld wordt omgeploegd, waarna er zo goed als niets meer van overblijft. De auteur haalt een aantal clichés uit de kast, de ene wat groter dan de andere, en in een vroegtijdig stadium weet de lezer ongeveer hoe een groot deel van het verhaal in elkaar steekt.

Dit heb je verdiend, dat twee later samenvloeiende verhaallijnen heeft, wordt verteld vanuit verschillende perspectieven, maar dat van Gina Harte heeft lichtelijk de overhand. Haar personage blijft daarom het minst oppervlakkig, de lezer komt meer over haar te weten dan over het andere personage. Wie Stil maar, het eerste deel van de serie gelezen heeft, merkt echter dat de inspecteur zich niet ontwikkeld heeft. Ze is stil blijven staan, waardoor je alleen maar kunt concluderen dat de auteur niets anders gedaan heeft dan het herhalen van een aantal zetten. Voor de andere terugkerende personages geldt in feite hetzelfde, behalve dat er over hen toch al niet zo heel veel bekend was geworden. Het gevolg hiervan is dat deze tweede Harte-thriller zonder problemen los van zijn voorganger gelezen kan worden.

Kovach heeft een aantal thema’s in het verhaal verwerkt die nog steeds actueel zijn. Want vandaag de dag zijn er immers voldoende mannen die hun echtgenote onderdrukken en als spreekwoordelijke voetveeg beschouwen. Ook huiselijk geweld is een misdaad die tegenwoordig nog erg veel voorkomt. Ondanks deze beladen onderwerpen is de schrijfstijl van de auteur luchtig en daardoor is haar thriller bijzonder toegankelijk. De auteur weet de lezer echter te weinig te verrassen. Onverwachte plotwendingen doen zich nauwelijks voor, het is vooral een verhaal over het oplossen van een moord en de weg daarnaartoe. De persoonlijke problemen van Harte spelen daarbij een belangrijke rol.

De echte verrassing heeft Kovach voor de ontknoping bewaard. Daarin wordt de uiteindelijke dader ontmaskerd en de politie noch de lezer had dit tijdens de plot kunnen voorzien. Dit is echter niet genoeg om te kunnen overtuigen. Dit heb je verdiend, dat vertaald is door Barbara Lampe, behaalt met moeite een krappe voldoende.