Geweldig eerste deel!

Van Uitgeverij Zilverspoor mocht ik het eerste deel van de serie Levende Steden van Robin Rozendal lezen recenseren. En wat een geluk heb ik hier mee gehad! Alvast even kort gezegd, ik ben fan!

Flaptekst:

Wat als steden leven, gedachten en persoonlijkheid hebben? En wat als zij net zo worstelen met het leven als wij?

Van Enna’s blauwe haar kijken ze in Amsterdam niet op, maar haar vonkende handen zijn een ander verhaal. Als ze er per ongeluk iemand mee verwondt, verschijnen er grijze mensen die haar aanvallen. Rennend voor haar leven ontdekt ze een andere wereld, waar steden leven: Erimaer. Daar moet ze niet alleen de grijzen weerstaan, maar ook haar ontluikende magie onder controle zien te krijgen.

Op Erimaer worden kok Yaru en boekenwurm Marthis opgepakt op verdenking van deelneming aan het verzet. Alleen hebben ze daar niks mee te maken. Ze kennen elkaar niet eens. Totdat ze visioenen zien van een gezamenlijk verleden… en een vrouw met blauw haar.

‘Verloren Aluria’ is het eerste deel van een serie vol met wonderbaarlijke wezens, een mysterieuze bron van magie en conflicten die al eeuwenlang broeien.

En wat voor een eerste deel! Ik vond het al meteen leuk, een fantasy verhaal dat begint on Amsterdam lees je niet vaak. Het verhaal pakt meteen, de schrijfstijl is vlot en het verhaal stokt nergens.

De karakters zijn uitgebreid beschreven, waardoor je echt het gevoel krijgt dat je ze leert kennen. Bij mij zijn vooral Enna en Marthis in mijn hart gaan zitten, heerlijke personages!

De wereld van Erimaer is goed uitgediept. Er is goed nagedacht over de wereld en dat merk je in het hele verhaal. Ik heb geen losse eindjes gelezen en daar hou ik wel echt heel erg van. Ik kan niet wachten tot ik weer opnieuw in de wereld van Erimaer kan duiken. Ik mis de karakters nu al!

Bedankt Robin, voor dit veelbelovende eerste deel! Ik heb genoten!