Taalspelletjes en woordspelingen

“This story, in a way, is about rephrasing a sentence in different ways.” Dit citaat van pagina 23 beschrijft Vaseline Buddha waarschijnlijk het beste. De gebruikte taal levert hersenspinsels op, vanwege de woordspelingen en het spelen met de taal (zie wat ik daar deed). Ik wou dat ik het in het Koreaans kon lezen om het in de originele taal te ervaren; dat moet echt intrigerend zijn. Ik durf te wedden dat het boek bijna onmogelijk was om te vertalen, kudos aan de vertaler. Je hebt 110% van je concentratie nodig om dit boek te lezen en je kunt het niet over weken uitspreiden, anders raak je het spoor bijster.

Als afgestudeerde linguïst hield ik van het taalgebruik in dit boek. Als je blijft lezen, begin je zelf onbegrijpelijk te denken. Het wordt grappiger naarmate je meer leest. Probeer het niet te begrijpen, het verhaal is niet altijd logisch. Er is een cirkelredenering binnen zinnen en er is ook een symbolische cirkel die het begin en het einde van het boek met elkaar verbindt. Je volgt de schrijver en de gedachten van de auteur (let op, dit zijn twee verschillende mensen) en leest over het schrijven zelf waar de schrijver dan wel auteur door zijn eigen gedachtenstroom van wordt weerhouden. Het is alsof je elke seconde je gedachten vastlegt en dat leidt natuurlijk af wanneer je je ergens op wilt richten.

Dat waren mijn aantekeningen voor de eerste vijftig pagina’s. Als je van talen houdt en op zoek bent naar een origineel boek, dan raad ik je aan om de eerste vijftig pagina’s en de laatste vijftien pagina’s van dit boek te lezen. Na het begin van het boek raak je gewend aan het concept en begint het verhaal zijn aantrekkingskracht te verliezen. Ik heb het hele boek gelezen en vond het intrigerend maar niet vermakelijk (zeker niet zen zoals de synopsis belooft).

Voor degenen die minder geïnteresseerd zijn in taalspelletjes is het een behoorlijk zwaar boek dat ik niet aanraad. De enige reden om dit boek te lezen is om de gekozen schrijfvorm te ervaren.

Dus waar gaat Vaseline Buddha over?

Als je me vraagt waar dit boek over gaat, zou ik zeggen dat het gaat over het concept zwerven. Niet reizen met een doel voor ogen, maar gewoon rondzwerven. Je kunt bijna zeggen: blunderen door de wereld terwijl je je niet te veel hecht aan andere mensen of dingen. Het gaat ook over het vermogen om los te laten en een gebrek aan inspiratie. En net als de dwalende hoofdpersoon dwaalt de tekst mee. Een taalkundige weergave van het onderwerp van het boek, zoals visuele gedichten de poëzie visualiseren.

Ondanks dat de hoofdpersoon een ongeïnspireerde reiziger is, reist hij door heel Europa en vertelt hij over zijn herinneringen aan plaatsen als Rome, Amsterdam, Parijs, Venetië, Heidelberg, kasteel Neuschwanstein, paleis Versailles, Hongarije, maar ook New York en Nepal. De meeste tijd wordt doorgebracht in een kleine Franse stad waar hij praat over zijn ervaring met het niet daten van een bepaalde Franse vrouw.

Dit is mijn poging om het boek te beschrijven en ik kijk uit naar de jouwe.