De dode die niet werd gemist – Corine Hartman

Naast alle zoetsappige feelgoods die ik lees, is het nu ook eens tijd om mijn genres wat uit te breiden. Dit boek, een zogenoemde ‘’cosy crime’’ leek me daar perfect voor. Dankzij uitgeverij Cargo mocht ik dit boek lezen en mijn ervaring hierover delen. Hieronder lees je meer.

Het boek begint met een spannende proloog, je zit meteen in het verhaal en bent benieuwd hoe diegene in deze situatie is gekomen. Daarna begint het verhaal vanuit de hoofdpersoon Eva. Eva is kunstschilder en kunst komt dan ook op heel veel plekken in het verhaal terug. Beter gezegd, kunst is eigenlijk de hele aanleiding voor dit verhaal. Eva neemt je mee door het verhaal. Zowel door haar werk als haar tegenslagen, zoals wanneer ze maar niet kan werken doordat ze niet weet waar haar buurman Frederick is gebleven.
Door de manier waarop Eva met de verdwijning omgaat, voet het een beetje als een politieonderzoek, maar dan zonder de politie. Eva wil zelf uitvogelen waar Frederick is, maar wanneer je iemand niet zo goed kent, is dit natuurlijk erg lastig. Daarnaast krijgt Eva door haar onderzoek steeds meer andere verhalen te horen over haar buurman, waardoor ze nog meer beseft dat ze hem helemaal niet zo goed kent.
De spanning in dit verhaal is leuk, niet tergend spannend, maar oké. Persoonlijk vond ik dat door de beschrijvingen van andere zaken, de aandacht even van het onderzoek afging. Ook het einde zit goed in elkaar, misschien niet helemaal realistisch en ook niet heel schokkend, maar wel een oké einde voor dit spannende moordmysterie. Dit verhaal is inderdaad zeker een cosy crime, je kunt dit verhaal rustig lezen voor het slapengaan.


‘Dit verhaal is inderdaad zeker een cosy crime, je kunt dit verhaal rustig lezen voor het slapengaan.’ - ⭐⭐⭐