Een gemiste kans

Voor de leesclub “De Boekenreizigers” onder leiding van Erna Eikhoudt, las ik het boek “Familiestuk” geschreven door Hettie Visser.

Sara de Herder is een jonge vertaalster die nood heeft aan nieuwe opdrachten.
Op een dag krijgt ze het aanbod van een Zwitserse familie om de dagboeken van een familielid te vertalen naar het Frans.
Dit is niet een gewone opdracht, maar eentje waarbij het heel formeel verloopt via notaris en dat ze niet alle dagboeken tegelijk mag ontvangen maar vooral dat ze alleen werkt en niets van de dagboeken naar buiten mag komen.
Sara vindt het wel een vreemde opdracht, maar ze neemt deze wel aan omdat ze daar heel royaal voor beloond zou worden als ze de regels strikt volgt.
Om de schrijfster van de dagboeken beter te lezen kennen, bezoekt ze het leegstaand huis.
Maar lang is ze niet alleen, want ze krijgt regelmatig bezoek van Lot, een oude dame en hartsvriendin van Mireille, de schijfster van de dagboeken.
Samen overzien ze het leven van Mireille en naarmate Sara vordert in de dagboeken, komen er ook steeds meer geheimen naar boven.

Toen ik het boek begon viel me op dat het verhaal nogal vrij traag op gang kwam.
De personages waren nogal oppervlakkig uitgewerkt en dat vond ik wel wat jammer.
Ik miste om de gedachtegang en gevoelens van de karakters te leren kennen, de nodige spanning.
Nochtans zat er heel wat potentieel in dit verhaal.
Het einde leek me ook heel snel geschreven, zo zat ik ook nog met vragen over waarom het zo moest aflopen, of wat de beweegredenen zijn om Sara te bedreigen.
Ik had ook meer verwacht van wat er uit de dagboeken kwam, het was niet zo spectaculair.
Ook hier was het zeer jammer want an sich was het best een mooi verhaal.
Het boek was dan ook een mooi tussendoortje, maar geen aanrader voor wie van echte spanning houdt.
Maar dat is dan mijn mening en ik wil dan ook geen afbreuk doen op de schrijfstijl van Hettie.
Want het boek leest heel vlot en is ook heel duidelijk geschreven, alleen miste het naar mijn gevoel wat meer diepgang.