Spanningsboog: blijven of vluchten?

Voor de leesclub "De Boekenreizigers" o.l.v. Erna Eikhoudt, las ik het boek "Spanningsboog” geschreven door Lonneke Kossen-Groot.
Floor is een jonge vrouw die met haar zoontje op de vlucht gaat voor haar gewelddadige man.
Haar man Rudy heeft een groot drankprobleem.
Voor de buitenwereld is er niets aan de hand, maar Floor moet dagelijks de nodige klappen doorstaan.
Tot ze echt niet meer kan en ze schrik krijgt dat haar zoontje ook in de klappen zal delen.
Haar vader is de enige persoon die van haar plannen weet.
Hij begrijpt haar vlucht, maar krimpt tegelijk ineen want nu is hij naast zijn zoon, ook nog zijn dochter kwijt.
Thomas, Floors broer, verdween 10 jaar geleden en liet een brief achter waarin hij vroeg om hem niet te komen zoeken.
Bij haar afscheid geeft Floors vader een doos met nog wat spulletjes van Thomas met een oude postkaart.
Floor linkt de postkaart met hun jeugdvakanties en belooft daarbij haar ouders om haar broer te zoeken.
Maar de eerste stap moet nog gezet worden: zal Floor slagen in haar opzet en kunnen vluchten?
Spanningsboog is een boek waarin partnergeweld aan bod komt.
Dit is een thema dat jammer genoeg werkelijk ook gebeurd.
Vrouwen staan voor de keuze: vluchten of blijven?
Sommige vrouwen kiezen om te vluchten, maar hoe moeten ze dit aanpakken en wie kunnen ze vertrouwen om hun plannen uit te kunnen voeren?
Vrouwen die bij hun gewelddadige partner blijven, geloven nog steeds dat hun partner veranderen en dat ze hun leven gaan beteren.
Partners met een drankprobleem die echt willen werken aan hun relatie, zoeken dan de nodige hulp, maar jammer genoeg zijn er ook die niet willen veranderen, zoals Rudy in dit verhaal.
Zij ontkennen dat zij een probleem hebben en denken dat zij aan zichzelf kunnen werken zonder enige hulp.
Floor maakte in dit verhaal soms ook beslissingen waarbij ik me toch ook vragen stel.
Het was niet doordacht van haar, maar ja, soms wist ze ook niet goed waar ze terecht kon of wie ze kon vertrouwen.
Voor Floor, maar ook de vrouwen die gevlucht zijn voor hun gewelddadige partner, moet het toch ook wel een zwaar leven zijn om steeds over de schouder te moeten gluren.
Nooit maar dan ook nooit zullen deze vrouwen het gevoel hebben dat ze veilig zijn, en dat moet best wel zwaar zijn.
Lonneke, bedankt dat ik dit spannend boek mocht lezen.
Het heeft een tijdje nagezinderd en me aan het denken gezet: wat zou ik doen indien ik in zo’n situatie zou belanden.