Je mag er zeker weten zijn

JE MAG ER ZIJN!

Dat is de boodschap, die echt in dit boek naar voren komt. Ik begon in de boek zonder er echt veel van te weten. Ik wist niet dat dit zo'n mooi verhaal zou zijn, prachtig. Libby is echt een geweldig en inspirerend personage. Ze heeft wat we allemaal willen hebben, ze weet wie ze is en is daar tevreden mee. Zelfs na alle tegenslagen zet ze door, iedereen mag weten wie ze is. Het maakt niet uit hoe je er uit ziet, of je dik bent, zoals Libby of dun bent zoals Bailey, je hoort er gewoon bij. Mensen veroordelen elkaar zo snel, dat komt in dit boek ook naar voren, zonder dat we de persoon leren kennen of zijn of haar verhaal weten hebben we al een mening gevormd, alleen op het uiterlijk. Dit boek laat zien wat dat allemaal wel niet voor een invloed op iemands leven heeft, wat pesten doet met iemand, hoe een grap iemands leven kan beïnvloeden. Dit boek laat je de wereld zien van uit een andere hoek, een hoek die we soms wel eens over het hoofd zien. Jack word niet gepest, zoals Libby. Hij is juist de grappenmaker, maar niemand weet dat hij eigenlijk zijn ware ik verschuilt. Hij lijdt aan prosopagnosie, voor dit boek had ik daar nog nooit van gehoord, maar het is een hersenaandoening die echt bestaat. Het lijkt me echt vreselijk, om geen gezichten te herkennen, ik had best wel medelijden met Jack. Toch vond ik niet dat hij er goed mee om gaat. Jack en Libby hebben allebei te maken met vooroordelen, maar ze gaan er totaal verschillende mee om. Dit maakt hun relatie ook zo mooi om te lezen. Wat ik wat minder aan dit boek vond, waren de stukken van Libby, met "maar wat ik hoor is" en de manier waarop Libby en Jack elkaar leren kennen, vond ik ook niet geweldig.

Ik raad dit boek echt aan iedereen aan. Het is belangrijk dat mensen beseffen hoe slecht vooroordelen en pesten is.