“We’ll get through this together—all of us—and we’ll start anew. We’ll carve out that piece of paradise. Together,”

Ik kan niet geloven dat ik deze serie nu voorbij is. Ik ga de personages echt missen.

Toen ik aan dit boek begon, had ik niet verwacht dat ik het nog zo leuk zou vinden. Het duurde echt lang tot dat ik in het verhaal kwam. Als ik niet zo van de personages had gehouden, dat ik het boek waarschijnlijk weggelegd. Ik weet niet of wat er gebeurde een trope is of niet, maar ik hou er niet zo van. Ik hou er in geen enkel boek van. Het zorgt er echt voor dat ik een boek wil weg leggen en niet meer wil oppakken.Ook hielp het niet dat ik het bestaan van een paar personages gewoon vergeten was. Misschien had ik toch Blood & Honey moeten herlezen. Ik wou alleen niet zo lang meer wachten met lezen.

Gelukkig heb ik me over dit gevoel heen gezet en ben ik blijven lezen. Iets na 200 pagina’s begon ik echt in het verhaal te komen. De schrijfstijl was echt geweldig en het verhaal begon steeds interessanter en emotioneler te worden. Het was ook interessant om te zien hoe de verschillende boeken met elkaar verbonden waren. Sommige elementen uit de vorige boeken kwamen terug op manieren die ik niet had verwacht. Het was sowieso interessant om meer te zien van de wereld en de legendes. Na het einde toe begon ik ook steeds sneller te lezen, zo spannend begon ik het te vinden.

Mijn favoriete hoofdstuk was “Truth or Dare”. Dit hoofdstuk is me echt bijgebleven, omdat het precies bevatte waarom ik zo dol op deze serie ben. Maar het laatste hoofdstuk was op zijn eigen manier bijzonder. Echt een tranentrekker.