Ik zou zeggen: lees Minnesota niet alleen voor de spanning, maar vooral voor de blik in de menselijke geest.

In dit boek wordt de stad Minneapolis opgeschrikt door een reeks schietpartijen. Een crimineel wordt neergeschoten door een onbekende sluipschutter die daarna spoorloos verdwijnt. Detective Bob Oz wordt op de zaak gezet en al snel blijkt dat de moordenaar niet zomaar iemand is; hij lijkt akelig veel op Oz zelf. Terwijl het aantal slachtoffers toeneemt, ontspint zich een kat-en-muisspel vol spanning, twijfel en morele verwarring.

Wat mij vooral trof, is dat Bob Oz totaal geen standaard held is. Hij is nors, koppig en op momenten zelfs ronduit onaangenaam. Juist dat vond ik verfrissend; eindelijk eens een hoofdpersoon die niet charmant of grappig hoeft te zijn om interessant te blijven. De wisseling van perspectieven werkte verslavend. Steeds als ik dacht “nog één hoofdstuk”, zat ik weer dieper in het verhaal. De structuur houdt je scherp en geeft ruimte om de motieven van de dader langzaam te begrijpen.

De personageontwikkeling vond ik opvallend sterk. Je ziet niet alleen hoe Oz worstelt met zijn eigen demonen, maar ook hoe de schutter stukje bij beetje vorm krijgt als mens. De psychologische laag is waar Minnesota echt in uitblinkt. Het gaat niet alleen om wie de moordenaar is, maar waarom hij doet wat hij doet. Die vraag blijft lang hangen.

Ik zou zeggen: lees Minnesota niet alleen voor de spanning, maar vooral voor de blik in de menselijke geest.