Goed begin, maar boek duurt te lang

Stefano is onderweg in het jaar 1945 in Duitsland. Hij komt uit Italië en wil daar graag naar terug keren.
Als hij onderweg een jongetje vind, zoekt hij voor een nacht onderdak.
Een verlaten huis, die de volgende morgen niet verlaten blijkt te zijn.
De eigenaar is Erich en Erich vraagt hem te blijven. Stefano neemt het aanbod aan, maar als hij op een dag wat bij de buurvrouw Rosalind moet halen, ziet hij een foto van Monique. Hij blijkt zo geïntrigeerd van haar te zijn, dat hij wil achter halen waar ze is.
Maar iedereen blijkt zijn geheimen te hebben...

Het boek begint goed, je zit meteen in het verhaal van Stefano en het jongetje en leeft met hun mee.
Al gauw worden er tipjes van de sluier opgetild, door flashbacks naar het verleden, wat er allemaal speelt.
Hierdoor wil je eigen blijven lezen, alleen....
Halfweg het verhaal komt de slop erin. Het boek kabbelt voort zonder ook maar weer spannend of onthullend te zijn.
Het einde naar het plot is eigenlijk vrij voorspelbaar, maar wel leuk om te lezen.
Voor mij duurt het boek toch een portie bladzijden te lang en dat is jammer, want Gemma kan goed schrijven, hierbij denk ik aan Pastel Orphans en Broken Angels, maar dit boek mist iets in het verhaal en ze wil net iets teveel toevoegen wat niet nodig is.
Omdat het begin sterk was en het einde leuk en een beetje ontroerend om te lezen toch 3 sterren voor dit boek