Een boek dat mij behoorlijk uit mijn comfort zone haalde

Het boek Door jou ben ik mij van Hinke van Abbema is nou echt zo'n boek waar ik in eerste instantie heel hard voorbij scrollde. Het boek had eerst namelijk een andere titel, Marouan en ik. Deze titel sprak mij totaal niet aan, dus ik klikte niet verder om de achterflap te bekijken. Tot ik de leesclub voorbij zag komen. In eerste instantie zag ik alleen maar "Leesclub, YA". Ik klikte dit open en ik wist dat ik de coördinatie van deze leesclub op mij wilde nemen. Ik las homoseksualiteit en twee culturen. Wat toen nog niet tot me doordrong was dat het een christelijk verhaal is. Ik ben zelf geen christen, dus dit verhaal haalde me in dat opzicht flink uit mijn comfort zone.

Door jou ben ik mij vertelt het verhaal van Jona. Jona is christen en weet dat hij niet op meisjes valt. Als hij samen met zijn broertje naar een voetbalwedstrijd van Feyenoord gaat loopt hij daar de Marokaanse Marouan tegen het lijf. Het klikte en de jongens hebben contact via WhatsApp. Eerst als vrienden, maar Jona realiseert zich dat hij Marouan steeds leuker begint te vinden. Maar mag dat wel? Kan dat wel? Mag hij homo zijn van zijn geloof? Hoe reageert zijn familie hierop, en nog belangrijker, de kerkgemeenschap? In Door jou ben ik mij ontdekt Jona wie hij is en hoe hij dat als christen kan zijn.

Ik had geen specifieke verwachtingen van Door jou ben ik mij. Ik wist aardig waar het boek over ging en dat was voor mij in dit opzicht genoeg. Omdat Hinke van Abbema zelf theologe is, was ik wel een beetje huiverig voor het taalgebruik. Ik dacht dat het taalgebruik misschien moeilijk zou zijn of heel zwaar. Dit was gelukkig niet zo en het boek las prettig. Het taalgebruik was actueel, mede door de WhatsApp gesprekken tussen Jona en Marouan. Wel vielen mij wat dingen op die niet fout blijken te zijn, maar die niet zo lekker lazen. Zo zag ik de zin "dat hij mij vertrouwen kan". Zelf zou ik dan "kan vertrouwen" zeggen. Zulk soort zinnen zag ik meer en dat schuurde bij mij een klein beetje. In Door jou ben ik mij wordt niet gevloekt - zelfs geen shit of kut - en er zitten ook geen seksscènes in. Ik snap het, maar een potje zoenen had wat mij betreft wel gemogen.

Wat mij in eerste instantie niet zo opviel, maar waar ik door de leesclub discussie anders naar ben gaan kijken, is het feit dat Marouan Marokkaans is. Het is een gegeven, maar de Marokkaanse cultuur speelt verder geen rol in dit boek. Waarom is Marouan dan Marokkaans? Mijns inziens voegt dit niets toe aan het verhaal. Marouan had wat mij betreft ook een atheïstische Nederlander kunnen zijn, dat had in dit verhaal voor mij geen verschil gemaakt. Over de coming out van Marouan ging het verder niet, over de struggles die hij wellicht heeft ervaren ging het evenmin. Wel heeft hij een moeilijke jeugd gehad, wat dan weer een beetje aanvoelde als een stereotyperend gegeven.

Dat Jona moeilijkheden zou ondervinden met zijn coming out was voor mij al snel duidelijk. Hij koos ervoor om eerst de jongere generatie (zijn vrienden en zusje) in vertrouwen te nemen en daarna pas zijn ouders. Hinke van Abbema laat zo goed zien dat de jonge generatie christenen er anders over denken dan de oudere generatie. Dat is in dit boek wel zo, maar het vormt geen maatstaf. Dat heb ik wel van dit boek geleerd, dat christenen wel openstaan voor homoseksualiteit et cetera. Ik was daarin een beetje bevooroordeeld en dacht dat daar altijd nog een taboe op rustte. Wat dat betreft dus goed dat ik uit mijn comfort zone werd gehaald.

Ik merkte wel dat naarmate het einde naderde, het tempo in het verhaal werd opgevoerd. Alle gebeurtenissen volgde elkaar snel op en het voelde wat gehaast. Zit er misschien meer in het verhaal? Wie weet. Al met al vond ik Door jou ben ik mij een boek dat ten eerste heel belangrijk is, want deze verhalen moeten verteld worden. Ten tweede is het een eye-opener voor zowel christelijke jongeren als voor niet-christelijke jongeren. Voor de eerste groep met name zodat zij leren dat homoseksualiteit er mag zijn, dat je LHBTQ'er mag zijn in een christelijk milieu. Voor de laatste groep is het een eye-opener omdat de jongere generatie (in dit boek, het is per omgeving misschien weer anders) echt wel ruimdenkend is. Toch geef ik het boek 3,5 sterren, want sommige dingen hadden misschien anders ingevuld kunnen worden.