op zoek naar de waarheid

Corine Hartman is een Nederlands auteur geboren in 1964 in Denhaag.

Van 1994 tot 2005 had ze een eigen reclame bureau waar ze tekstschrijfster en vormgever was.
Ze volgde een opleiding in Amsterdam aan de Schrijversvakschool en studeerde in 2004 af als scenarioschrijver.
Ze is al voor talloze prijzen genomineerd geweest en/of heeft er gewonnen.

Zoals in 2016 Longlist met Doodskopvlinder en 2017 Goudenstrop met Sluipend gif en Zwarte weduwe.

Met Een duister pad staat ze op de Longlist 2020 en maakt ze kans op de Hebban thrillerprijs.
Het is het begin van een nieuwe serie en Faye Van Laar is het hoofdpersonage.
Aanleiding en inspiratie voor deze thriller is de BBC documentaire over de sterke toename van antidepressiva onder jongeren en het feit dat er een klacht werd ingediend tegen de farmacie dat Seroxat fabriceert.

Faye Van Laar is een prille dertig jarige vrouw en woont al heel haar leven in Groot Loenen op De Veluwe een Psychiatrische instelling.
Haar vader is er directeur maar Faye is ook patiënt en samen met ongeveer vijf andere vormen ze een iets wat rare familie eenheid.
Als Emelie haar intrede doet word Faye geprikkeld Emelie beweerd namelijk dat ze achtervolgd word.
Is dit inbeelding?Emelie’s vriend pleegde zelfmoord maar Emelie zegt dat hij werd vermoord en dat de daders nu ook haar willen vermoorden.
Simon Te Bresser is inspecteur bij de politie en onderzoekt de (zelf)moord van Steven hij kan de zaak ook niet laten rusten.
Ze vinden geen bewijzen voor moord en de zaak word geklasseerd als zelfmoord Steven was onder invloed van antidepressiva.
Faye wil Emilie helpen ze weet hoe het is om te moeten leven met onzekerheden en trekt op onderzoek uit als Emelie verdwijnt besluiten Faye en Simon elkaar te helpen in hun speurtocht naar Emelie en er alles aan te doen haar te vinden.

De schrijfstijl vind ik subliem echt mijn stijl het is net of alles word aan mij als lezer toevertrouwd en ik zit mee in het verhaal van de verschillende personages.

De opbouw had wat spannender gemogen zeker in het begin tot iets over de helft van het verhaal toen vond ik het wat verder kabbelend overkomen ergens gebeurde er iets en toch ook weer niet.
De personages zijn goed gevonden hun rol goed toe bedeeld en uitgewerkt.
Ik vind het een tikkeltje ongeloofwaardig dat een patiënt zelf op onderzoek uitgaat niet in de realiteit in ieder geval maar ik ken niks van Borderline symtomen /gedragingen wie weet kan het wel feit is dat hier fictie en waargebeurd worden gemixt en dat Hartman de schijn hoog weet te houden dat het zomaar kan.

Voor sommige personages voel je sympathie en medeleven andere wens je naar de verdommenis.
Het verhaal en het plot hadden wat onvoorspelbaarder mogen zijn of ik word al beter in het raden naar het hoe wat en waarom ik had in ieder
geval al vlug door hoe het zou verder gaan.
Het onderwerp vind ik origineel het is niet iets wat je vaak tegen komt iets waar je in het echte leven niet graag mee te maken hebt ook omdat het iets is wat je niet begrijpt en het nog een taboe blijft om over te praten.
Ik vond het een mooi verhaal en het boek is zeker een aanrader.