Een ingetogen, langzaam boek dat je tot innerlijke rust maant

Als je op zoek bent naar een langzaam verhaal waarbij ingetogenheid en rust sleutelwoorden zijn, dan kan dit boek je vast bekoren. Het verhaal is opgebouwd rond diverse thema’s en dit geeft het boek een extra gelaagdheid. Zo komt kindermisbruik, onopzettelijke doodslag, armoede, isolement en eenzaamheid aan bod. We leren meer over de visie in de geestelijke gezondheidzorg in de jaren ’60 en de vooruitstrevende stromingen die toen nog in de kinderschoenen stonden.

Draadje per draadje ontrafel je hoe het leven van een excentrieke man zich gevormd heeft. Het verhaal start in 1964 waarbij William Tapper opgenomen wordt in Westbury park. De hulpverleners staan voor een raadsel en zijn ontsteld omdat William meer dan tien jaar niet opgemerkt is door de buren. Hoe heeft zijn oude, hulpbehoevende tante een jonge, sterke man binnen opgesloten kunnen houden? Bovendien spreekt William niet en zijn er weinig aanknopingspunten. Samen gaan we terug in de tijd waarbij we stap voor stap in het verleden duiken en stelselmatig terug reflecteren tot 1938.

Met de gedrevenheid van creatief therapeut Helen is William in goede handen. Ze is geïntrigeerd door haar patiënt, zijn eigenaardigheden en talenten. Ze ontfermt zich over hem en draagt bij aan een toekomstvisie zodat William zich kan ontplooien tot een zelfredzaam individu. Naast hulpverlener is Helen al drie jaar maîtresse van de charismatische psychiater Gil en zelf verliest ze steeds meer controle op haar eigen leven. Ook hier gaan we samen op ontdekkingstocht en krijgen we een kijkje in haar psyche.

Heeft dit verhaal me omver geblazen? Jammer genoeg niet. Ik moest mezelf er regelmatig aan herinneren om door te lezen. Ook al heeft het verhaal wel iets heel bijzonders, het was op dit moment niet het boek waarnaar ik op zoek was.

Bedankt hoor het recensie exemplaar!