Een ongewoon liefdesverhaal, open en eerlijk.

“Zagen jullie hoe mooi het was. En dat het echt was, en dat hij van mij hield”

Schaduwweduwe is het verhaal van een ongewone liefde. En ik heb het gelezen met een dubbel gevoel. Respect voor de openheid van de auteur , het vraagt moed om zo eerlijk te schrijven, ook over jezelf. Toch had ik soms het gevoel dat ik iets las wat niet helemaal voor mij bedoeld was. En dat de auteur bovenstaande quote steeds weer wilde bewijzen.

Er zitten mooie passages in dit boek en het is goed opgebouwd, maar qua schrijfstijl bleef ik wat op mijn honger zitten. De afwisseling tussen betere momenten en details die vooral voor de schrijver betekenisvol zijn, maakte het voor mij niet altijd boeiend.

Blijkbaar zijn memoires en ik geen ideale match. Net als bij Beladen huis van Christien Brinkgreve blijft er iets wringen. Ik kan er nog niet de vinger opleggen waarom, maar het lukt me niet om vrij en onbevangen te lezen. Geef mij dan toch maar fictie, al dan niet met autobiografische elementen.