Oeioeioei, alle verhalen in één boek

De heks zuchtte. Raar, vroeger verveelde ze zich nooit. Toen was ze altijd aan het toveren, of ze bedacht plannetjes om de dieren dwars te zitten…
‘Ik ben te braaf, de laatste tijd,’ zei de heks hardop. ‘En braaf, dat is vervelend.’

In ‘De grote boze heks’ staan meer dan tachtig verschillende verhalen die allemaal gaan over de boze heks, de egel, de uil, de merel en niet te vergeten de haas. De verhalen gaan over de grote, maar ook de kleine dingen in het leven. En alhoewel de dieren in het bos met regelmaat sidderen van angst voor de capriolen van de boze heks, kunnen ze ook niet zonder haar leven.

Een vreemd geluid klinkt door het woud. Je zou kunnen denken dat het een najaarsstorm is, maar dat is het niet. Het is de boze heks, die razend en tierend door het bos rent. Oei, wat ben ik kwaad! Roept ze. Oeioeioei, de eekhoorn durft onverhoopt te lachen, maar hij wordt met een zwiep van haar toverstaf onmiddellijk gestraft. 'Plaf,' waar eerst de eekhoorn zat, ligt nu een dennenappel.

Geschrokken? Ja, ze heet natuurlijk niet voor niets de grote boze heks! Ze heeft meestal een verschrikkelijk humeur. Dan rent ze door het bos en tovert ieder dier om dat ze op haar weg tegenkomt. Op een dag verzinnen de dieren een list om de heks voor een tijdje het bos uit te krijgen. Deze list lukt en eindelijk kunnen ze nu rustig buiten lopen. Maar ze beginnen zich algauw te vervelen. Het is gewoon saai zonder heks...

Of zoals de egel zegt: 'Rust ja, maar zeg maar rustig dat het hier een saaie boel is, sinds ze weg is. Het klinkt misschien gek, maar ik mis dat mens'

De verhalen zijn een beetje spannend, niet eng, vooral grappig. Je hoeft maar iets verkeerds te zeggen en dan legt ze een knoop in je stekels, zoals de egel meermaals moet ondergaan. De boze heks loopt vooral heel erg te mopperen. Je hoort haar al van verre, maar ze is ook maar een mens en hoe lastig de verhouding ook is voor de dieren, hoezeer ze soms ook bang voor haar zijn, ze helpen elkaar graag. De boze heks lijkt misschien wel boos, maar ze heeft ook zo haar lieve kanten.

Weet je dat de verhalen al zo’n 30 jaar bestaan? Toen ik jonger was vond ik de afleveringen op tv fantastisch en de verhalen zijn nog steeds ontzettend leuk. Ze zijn tijdloos. De verhalen laten zien dat je met vriendelijkheid, respect en eerlijkheid toch nog altijd het verste komt.

In 1990 verscheen het eerste boek met verhalen over 'De grote boze heks'. In korte, duidelijke zinnen vol humor, heeft Hanna Kraan inmiddels meer dan 80 verhalen geschreven over de belevenissen van de mopperende heks en haar dierenvrienden.

Voor wie in de boekhandel niet kan kiezen welk deel uit de reeks te kopen, is er nu goed nieuws. Bij uitgeverij Lemniscaat is een dikke bundel verschenen van ruim 300 pagina's, waarin alle verhalen over 'De grote boze heks' zijn opgenomen. Het boek is volledig in kleur geïllustreerd.

Want, zeg je Hanna Kraan, dan zeg je Annemarie van Haeringen. De sfeervolle illustraties zijn net zo gaaf en boeiend als de verhalen. De kleuren variëren van zachtroze, tot alle kleuren van de regenboog. Ze lijken zich aan te passen naar het humeur van de heks, die de ene keer dansend over het ijs gaat en de andere keer ongelukkig en bang is, of gewoon hartstikke kwaad.

Oei, oei, oei, niets zo veranderlijk als een heks, maar de boeken blijven leuk!

Dikke aanrader!