Nooit meer alleen : Het kwaad in de mens

Angelique Haak is een van mijn favoriete thrillerauteurs. Ze kan enorm beeldend
schrijven en heeft een prettige schrijfstijl. Behalve dat het lekker spannend is zit er
ook altijd wat humor in het verhaal. Ik hou daarvan en vind het een extra motivatie, om alles van haar te lezen.

Trots was ik dan ook toen ik hoorde dat ik de eerste versie van nooit meer alleen mocht proeflezen. Daarna werd mijn ongeduld en nieuwsgierigheid danig op de proef gesteld tot het boek in de huidige versie eindelijk in de bus viel.

Met het eerste hoofdstuk, word je als lezer aan je haren het boek ingesleurd
Meteen naar ‘de bewuste avond dat alles misging – in1995’. Wat er misging blijft nog lang geheim, maar het knalt er gelijk in. Als lezer blijf het je gedurende het hele verhaal achtervolgen.

De verteller van het boek is Emma de Vries, ze is net van school veranderd en we volgen haar door haar examenjaar van 1994-1995. Al meteen de eerste dag op de nieuwe school blijkt dat die zogenaamde veilige haven, zoals de mentor het eerder noemde, meer op een wespennest lijkt. De groepen zijn verdeeld in twee kampen, de groep van Rody de vos, of ook wel de pestkoppen genoemd en een groepje losers. De posities kunnen voor iedereen maar meteen duidelijk zijn.

In 2019 – bijna een kwart eeuw later – is Emma kindercoach
Zoals altijd begint ze haar dag met koffie en de krant. Als Emma een overlijdensbericht onder ogen krijgt, is ze in shock. Is haar vroegere middelbare schoolvriendin Sara dood? De advertentie eindigt met drie dikgedrukte letters die ze zo graag had willen vergeten.

N.M.A.
Wie heeft de advertentie gezet en waarom de drie letters? Emma besluit de waarheid te achterhalen, maar langzaam keren ook de herinneringen terug aan dat laatste schooljaar. Hoe zal het de rest van het groepje zijn vergaan? Na het examen ging immers iedereen zijn eigen weg en verwaterde het contact.

Als er even later een envelop op de deurmat valt, met opnieuw de drie letters, weet je dat er geen weg meer terug is en dat het vanaf nu alleen maar beklemmender en heftiger zal worden. Wie probeert Emma zo genadeloos met haar neus op het verleden te drukken en waarom?

Hoe meer de situatie in het boek uit de hand lijkt te lopen, hoe meer Angelique Haak het onder controle heeft. Als lezer krijg je gedoseerd een handvol brokjes toegeworpen, maar ze worden even later net zo makkelijk weer afgepakt. Je vliegt door de korte hoofdstukken heen en de twee tijdlijnen lopen naadloos in elkaar over tot de onvermijdelijke climax.

Nooit meer alleen is fictie en toch ook weer niet
Angelique heeft in het dankwoord door laten schemeren dat dit boek meer dan de andere boeken een persoonlijk proces was, met leuke en minder leuke herinneringen. De persoonlijke noot zorgt ervoor dat je het verhaal intenser leest, want pesten is van alle tijden en het komt overal voor. Hoe meer we het uit de taboesfeer halen hoe beter, want pestgedrag stoppen, begint bij jezelf.

★★★★★
​
Meer weten over dit boek?
Nooit meer alleen is uitgegeven door De Crime Compagnie en is onder andere te koop bij de uitgeverij en je plaatselijke boekhandel.

Wat is jouw favoriete boek van Angelique Haak?
Leuke reacties of vragen kun je plaatsen onder het blog, of kom gezellig langs op mijn
Instagram account @incrediblybookworm