Tikkie gruwelijk, maar toch heerlijk kinderverhaal

Eerlijk gezegd ben ik dit boek gestart, omdat ik niet kon slapen. Ik heb de omslag niet gelezen, maar de mooie cover en het feit dat het een kinderboek was trok mij al gelijk aan. Dus ik zette dit luisterboek aan en ik was gelijk al weg van het verhaal. Helaas viel ik al na een kwartier in slaap, maar de volgende dag heb ik het boek in een ruk uitgeluisterd.

Peregrinus Pincet is al meer dan 500 jaar oud en vind zelf dat hij een fantastisch leven heeft. Hij woont in een kast van een huis, geld in overvloed en ziet er uit als een jonge god. Vooral dit laatste is iets waar Peregrinus heel veel waarde aan hecht. Hij krijgt dan ook jaarlijks een drankje toegediend die hem jong en knap laat zijn. Dit drankje krijgt hij namelijk van het beest dat bij hem op zolder woont. In ruil voor het drankje wilt het beest allerlei lekker eten. Dit begon met simpele gerechtjes, maar later werden dat zelfs levende dieren. Dan doet het beest Peregrinus een voorstel waar hij erg van schrikt: het beest wil een kind eten. Hij geeft Peregrinus pas zijn toverdrankje, wanneer hij een lekker dik kind in zijn buik heeft.
Peregrinus beland in het weeshuis, waar hij het meest brutale rotkind meeneemt voor het Beest. Bethany gaat nietsvermoedend met hem mee, maar maakt het Peregrinus alles behalve makkelijk. Ze is ongehoorzaam, haalt continu grappen en grollen uit en is gemeen tegen iedereen. Precies goed als maaltje voor een hongerig beest, vindt de norse man. Echter moet het beest niets van Bethany hebben, want ze is veelste mager. Peregrinus genoodzaakt haar vet te mesten, zodat het Beest haar niet meer kan weerstaan. Bethany heeft nog steeds niet in de gaten dat zij alleen voor beestenvoer is meegenomen uit het weeshuis. Zal het Peregrinus lukken om zijn eeuwige jeugd te behouden?

Jack Meggitt-Phillips heeft mijns inziens een fantastisch verhaal neergezet. Het is origineel bedacht, spannend en zelfs een tikkie gruwelijk. Verder is het vooral een leuk en grappig boek. Je komt gedurende het verhaal meer te weten over de achtergrond van zowel Peregrinus als Bethany. De band tussen de twee wordt ook steeds verder uitgewerkt, waardoor ik zowaar van beide karakters ben gaan houden.

Al met al vond ik dit een verrassend fijn boek wat snel wegleest (of luistert in mijn geval). Ik hoop dat Meggit-Phillips hier nog een vervolg aan gaat geven. De mogelijkheden na het einde van Bethany en het Beest zijn er in iedergeval genoeg.