Ik wens meer van Manon Visser!

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: Wens voor de wereld is een prachtig boek van Manon Visser. Ik heb genoten van haar debuut ‘In de spotlights’ en na het lezen van dit boek had ik hoge verwachtingen van deze jonge schrijfster. Die verwachtingen heeft zij met dit verhaal helemaal overtroffen.

In Wens voor de Wereld wordt verteld vanuit het perspectief van Kayla. Zij verliest haar tweelingbroer, Xavier, in een tragisch auto-ongeluk. Ze verandert in een wandelende zombie, sluit zich helemaal af van sociale contacten en na school trekt ze zich gelijk terug in haar veilige kamer. Daar wordt ze helemaal opgeslokt door het verdriet om haar tweelingbroer en de woede jegens de dader die achter het stuur zat. Na acht maanden weg te kwijnen spreek een docent haar aan en verwijst haar door naar een rouwgroep voor jongeren.

Onder lichte dwang van haar ouders gaat zij hier heen. Daar leert zij Oliver kennen en Kayla merkt al heel snel dat ze goed met hem kan praten. Ze stelt zich steeds meer voor hem open en praat met hem over Xavier. Hiermee start haar rouwproces en praten over Xavier wordt steeds makkelijker.

Xavier had de gewoonte om elke dag de vraag te stellen: “Als je een wens voor de wereld mocht doen, wat zou je dan wensen?” Hij stelt deze vraag niet uit eigen belang, maar juist uit het belang van het welzijn van de wereld. Het zijn wensen om mensen weer een beetje geluk te geven en de wereld beter te maken. Zijn wensen schreef hij op in een notitieboekje en als Kayla dit boekje vindt, ziet ze het gelijk als haar taak om al deze wensen uit te laten komen. Samen met Oliver en haar beste vriendin, Charlie, zal ze alles op alles zetten om Xaviers gedachtengoed aan de wereld kenbaar te maken.

Je gaat steeds meer van Xavier houden, ook al is zijn personage feitelijk gezien dood. Manon Visser weet zijn gedachten en ziel uitstekend neer te zetten. Het is een heftig onderwerp, maar het is dusdanig goed geschreven dat het toch luchtig overkomt. Je leeft mee met Kayla gedurende haar rouwproces en voelt alle emoties die zij doormaakt, zowel de positieve als de negatieve. Ook snijdt ze een paar gevoelige maatschappelijke onderwerpen aan, bijvoorbeeld asielzoekers. Uiteraard kan een heerlijke love-story niet ontbreken en ook daarin kan je de gevoelens en gedachten van Kayla helemaal volgen. Ze is namelijk helemaal niet van plan om verliefd te worden en drukt haar gevoelens dan ook continu weg. Naast de ontwikkeling in de rouw, zie je gedurende het verhaal ook een ontwikkeling in haar hele persoonlijkheid. Ze wordt volwassen, leert hoe ze met haar emoties om moet gaan en put ook veel kracht uit haar lieve vrienden en familie. Als er iets is wat ik van dit boek geleerd heb, is dat je moet genieten van de kleine dingen in het leven en moet genieten van de liefde van de mensen om je heen.

Ik ben wederom onder de indruk van deze YA Roman van Manon Visser en ben nog steeds zo benieuwd naar wat we nog meer van haar kunnen verwachten. Na het dichtklappen van dit boek was ik zelfs een beetje flabbergasted. Ik wilde zo graag mee wensen om Xavier in leven te houden, maar vooral om de wereld een beetje beter te maken. Dus bij deze: Mijn wens voor de wereld is dat iedereen elke dag wat liefs doet voor een ander, zodat zelfs op de meest donkere dagen er een momentje van licht zal zijn.