Sterk verhaal met sidderend einde

De Fazantenmoordenaars is het tweede deel van Serie Q, de afdeling die oude zaken nieuw leven in blaast. Het verhaal neemt een kijkje in het leven van "de kostschoolgroep". Drie mannen, Ditlev, Ulrik, Torsten en de enige vrouw Kimmie, hebben in hun jeugdjaren de nodige gruwelijke dingen uitgespookt. Twintig jaar na de kostschooltijd, staan de mannen aan de top van de samenleving, terwijl Kimmie is afgegleden en op straat leeft. Hun leven wordt onder de loep genomen, doordat er een oud dossier op het bureau van inspecteur Carl Mørck terecht komt. In 1987 is er een moord gepleegd op twee tienerjongeren. Hier is echter al wel iemand voor veroordeeld, die de moord zelfs heeft bekend. Wat heeft deze zaak te maken met de Kostschoolgroep?

Aan Carl Mørck en zijn assistent Assad om dit verder uit te zoeken. Ze bijten zich vast in het onderzoek en zullen door alle lagen van de samenleving moeten gaan om tot antwoorden te komen. De gruwelijke gedachten en gebeurtenissen worden uitstekend neergezet door Adler-Olsen. Het eerste deel van het boek vond ik ietwat traag op gang komen, maar de laatste helft was erg sterk. Vooral de laatste honderd pagina's lees je in één ruk uit. Met dit tweede boek komt Jussi heel dicht bij het niveau van deel 1. De vrouw in de kooi had naar mijn idee door het gehele boek meer spanning die je wilt hebben bij een thriller. De Fazantenmoordenaars moest het vooral van de spanning in de tweede helft hebben. Toch is het verhaal weer ontzettend goed en grijpt het je op sommige stukken echt bij de strot.

Concluderend: Één ster minder dan het eerste boek, maar nogsteeds vier dikke vette sterren voor dit ijzersterke verhaal. Ik zet deze serie nog even voort. Op naar deel drie!