Teleurstellend

“Auxiety is een hedendaagse pageturner vol ambitie, zelfspot en liefde voor muziek, maar ook vol flagrant materialisme, morele misstappen en doorgedraaide ego’s.” Dit citaat op de flaptekst van Auxiety (door Dieuwertje Heuvelings) trok mijn aandacht en vol enthousiasme introduceerde ik dit boek bij mijn 4h-leerlingen. Achteraf gezien komen mijn verwachtingen niet overeen met het boek en daarom geef ik dit boek twee sterren. In deze recensie onderbouw ik waarom.

Ten eerste miste ik spanning ik dit boek. Door het woord ‘pageturner’ verwachtte ik iets van nieuwsgierigheid, open plekken en een hoop actie. Helaas is dat niet gebeurd. Het enige wat echt mijn aandacht trok was het einde, de laatste 20 pagina’s wanneer het echt escaleert. Ik had de drama eerder verwacht.

Ten tweede kon ik me niet goed inleven in de personages. Ik kreeg geen sympathie voor Wytske, één van de hoofdpersonages. Zij gaat wel een mooie ontwikkeling door en krijgt een relevant inzicht aan het einde van het boek. Amir, aka Strijder, vond ik leuk. Hij had een duidelijke mening en deed onvoorspelbare acties. Overigens leer je de personages niet goed kennen; hun geschiedenis.

Ten derde stoorde ik me aan het taalgebruik. Het boek valt onder Nederlandse literatuur en dat er dan zoveel Engelse termen in staan – waar gewone Nederlandse woorden prima kunnen fungeren – vind ik jammer. De straattaal was te doen, maar werkte misschien wel mee aan de stereotypering die bepaalde personages in het boek juist verafschuwen.

Wat ik wel leuk vond aan het boek is een inkijkje in de muziekwereld. Het was regelmatig wel wat specialistisch, maar ik vermoed dat iedere lezer wel een stukje of iemand herkent. De verwijzingen naar bepaalde actualiteiten waren er zeker. Maar, je kon niet alles begrijpen. Leuk detail is dat de auteur een playlist op Spotify heeft gemaakt. Zelf was ik te blij dat ik het boek uit had, dus heb er niet naar geluisterd. Het boek bevat veel thema’s, zoals materialisme, egocentrisme, ethische keuzes, feminisme, maar zijn allemaal helaas net niet volledig uitgewerkt.

Kortom, Auxiety lezen voor de lijst? Ik zou het niet doen. Er is nauwelijks spanning, de personages vond ik niet super en het taalgebruik vind ik niet bevorderlijk voor de beheersing van het Nederlands. Voor de meer volwassenen en muziekspecialisten kan het een feest der herkenning en interessant zijn, maar ik had het verhaal dan meer non-fictie of als een essay gemaakt. Fictief gezien vind ik het helaas niet interessant genoeg en zal het helaas niet meer introduceren/promoten bij mijn leerlingen.